این پژوهش به منظور بررسی چالش های والدین در تربیت دینی فرزندانشان در مسیر تحقق تربیت اسلامی، با تأکید بر آیات قرآن، احادیث معصومین (ع) و سیره ی تربیتی ایشان انجام گرفته است. روش تحقیقی که برای این پژوهش مورد استفاده قرار گرفته از نوع تحلیلی- استنتاجی می باشد که از رویکردهای پژوهش کیفی محسوب می شود. به روش کتابخانه ای اطلاعات جمع آوری و با تحلیل آنها، اهداف پژوهش استنتاج شده است. یافته های تحقیق نشان می دهد که والدین نقش بسیار مهمی در تربیت دینی فرزندانشان دارند، اما در مسیر ایفای این نقش موانعی وجود دارد که برای به انجام رساندن این هدف لازم است این موانع شناسایی و از مسیر تربیت برداشته شوند. از جمله موانعی که در این پژوهش به آن پرداخته شد شامل: سهل انگاری والدین در امر تربیت دینی، بی توجهی به نقش الگویی خود، شکاف نسلی و اهمیت ندادن به تحصیل روزی حلال، استفاده از روش های غلط برای تربیت از جمله اکراه و اجبار و سختگیری های بیجا، و همچنین موانع بیرون از خانواده مانند شرایط نامساعد فرهنگی، اقتصادی و سیاسی جامعه، رواج و گسترش روز افزون رسانه های غیردینی و حتی ضد دین، دوستان ناباب و تهاجم فرهنگی می شود؛ و در ادامه راهکارهایی برای مقابله با این موانع در مسیر تربیت دینی و در نتیجه تحقق اهداف آن ارائه شد. نتایج تحقیق حاکی از آن است که اگرچه امروزه این موانع بیشتر و گسترده تر از گذشته شده است و راه تربیت را سخت تر کرده است اما اکنون نیز با اجرای راهکارهای درست تربیتی می توان به اهداف متعالی تربیت دینی دست یافت.

فرهنگ، مهم ترین جلوه و نماد بیرونی از انسانیت بشر است. از این رو شخصیت هر کسی را بر اساس فرهنگ وی می سنجند. همچنین فرهنگ هر جامعه به عنوان مهم ترین معیار سنجش درباره ی آن جامعه و بیانگر میزان تکامل آن در مسیر درست کمالی به شمار می آید. بر این اساس قرآن به مسایل فرهنگی بیش از هر مسأله ی دیگری بها داده و آموزش و پرورش انسانی را در این مسیر مورد توجه ویژه قرار داده است. هر نکته‏ای که در مسیر هدایت دینی لازم بوده است در قالب‏های قصص قرآنی تبیین شده است. نوشتار پیش رو به روش توصیفی– تحلیلی و با مراجعه به منابع اسنادی و کتابخانه ای تدوین شده است. یافته های پژوهش حاضر نشان می دهد تمامی پیامبران از حضرت آدم (ع) تا منجی عالم بشریت حضرت خاتم (ص) از جانب خداوند مبعوث شدند تا انسان را از ظلمت جهل به نور علم بخوانند. برخی از روش های مورد استفاده ی قرآن کریم در باب ترویج فرهنگ انسانی در قصص انبیاء عبارتند از: روش الگو و اسوه سازی، روش تحریک عواطف و وجدان، روش عبرت آموزی، روش اقناع تدریجی، روش تبشیر و انذار، روش قهر و غلظت و شدت، روش محبت و مهرورزی.