بخش حمل و نقل به عنوان پیش نیاز و زیربنای توسعه، دارای نقش اساسی و کارآمد در باروری امکانات و استعدادهای بالقوه جوامع می باشد .امروزه حمل و نقل ریلی به دلایلی از جمله کاهش مصرف بنزین و کاهش آلاینده های هوا و سرو صدا و کاهش اتلاف زمان به دلیل سرعت بالاتر، نسبت به دیگر گزینه های حمل و نقلی بیشتر متوجه سیاست گذاران و برنامه ریزان قرار گرفته است. از طرفی در دهه های گذشته مراکز جمعیتی و شهرهای کوچکی در حومه غربی تهران و در طول محور تهران - کرج شکل گرفت که توسعه آنها متاثر از دو عامل نزدیکی به کلان شهر تهران و دسترسی به گزینه حمل و نقل ریلی (قطار برقی تهران-کرج) بوده است. در واقع از همان سالهای ابتدایی شکل گیری متروی تهران، ضرورت احداث خط ریلی تهران-گلشهر که در آینده تا شهر جدید هشتگرد نیز ادامه پیدا خواهد نمود، به دلایل مختلف احساس شد. هدف این پژوهش بررسی تاثیرات خط فوق بر توسعه مناطق پیرامون ایستگاه های مترو و تحلیل ویژگی جریان سفرها است و چون منطق جدید توسعه مناطق متکی بر پیوند بین مناطق است به بررسی تاثیر خط 5 بر این موضوع نیز پرداخته شد. روش این پژوهش، توصیفی و کمی است و ابزار آن روش پرسشنامه ای است که به تحلیل ویژگی سفرها با استفاده از نرم افزار spssپرداخته شده و سپس به بررسی کلی وضعیت کاربری ها در ایستگاه های میانی که تحت تاثیر کمتری نسبت به سایر ایستگاه ها از دو کلان شهر تهران و کرج می باشند، در نرم افزار arcgisپرداخته شده است. همچنین به بررسی تحلیل جریانات مسافرین و تاثیرات مترو بر پیوند مناطق و شناسایی ایستگاه-های فعال و منفعل با استفاده از روش شبکه ای و استفاده از نرم افزارucinet پرداخته شد و در نهایت بررسی ها نشان داد که بیشتر سفرها از نوع کاری و آموزشی هستند و پیوند بین دو منطقه تهران و کرج فاصله بسیاری با پیوند سایر ایستگاه ها دارد ولیکن ایستگاه های میانی نیز تا حدودی فعال هستند و با یکدیگر پیوندی نسبتاً خوبی دارند و پتانسیل بالقوه ای برای توسعه بیشتر در آینده را دارند.

منطقه گردشگری کندوان به عنوان یک اثر نادر جهانی، شامل مجموعه ای از ارزش های طبیعی ، انسانی و مصنوع به منظور جذب گردشگر در مقایسه با 2 نمونه مشابه خود موفق عمل نکرده است. حال باایجاد شبکه مقصد گردشگری کندوان جهت بهره برداری از ذخایر تاریخی ، طبیعی ارزشمند منطقه و ارتباط شبکه با محیط خارج می توان الگویی منحصر به فرد در سطح ملی و بین المللی به نمایش گذارد و از این راه به ارتقاء منطقه و توسعه شهرستان اسکو کمک نماید هدف از این تحقیق ، ارائه راهبردها و اولویت بندی آنها (ماتریس qspm)جهت تقویت و بهبود ساختار منطقه و تبدیل آن به یک مقصد گردشگری دارای ارتباط با تمامی عناصر درگیر در شبکه گردشگری و توسعه شهرستان اسکو بر پایه مبانی نظری تحلیل شبکه گردشگری می باشد . این پژوهش از 6 فصل تشکیل یافته است که در فصل اول به ارائه کلیات طرح پژوهش ،در فصل دوم به بررسی مبانی نظری تحقیق ،در فصل سوم شناخت وضع موجود شهرستان اسکو، روستای کندوان و محدوده مطالعاتی ، فصل چهارم ، متدولوژی پژوهش ، فصل پنجم روش تجزیه و تحلیل اطلاعات و در نهایت فصل پنجم به نتیجه گیری پرداخته شده است.مطالعات میدانی به صورت مشاهده ، تصویر برداری و تنظیم 3 نوع پرسشنامه شامل 2 نوع سوال به صورت باز و بسته انجام یافته است. جهت تحلیل اطلاعات ،از مدل swot استفاده شده است . نتایج بدست آمده از ارزیابی ماتریس عوامل درونی و بیرونی بیانگر این مطلب است که نقش عوامل بیرونی در ایجاد شبکه گردشگری منطقه کندوان به مراتب ضعیف تر از عوامل موجود در درون منطقه می باشد.

اسکان غیررسمی، از پیامدهای نامطلوب شهرنشینی در جهان معاصر است که به ویژه در نتیجه صنعتی شدن شتابان و نابرابری های منطقه ای شکل گرفته و شهرها و خصوصاً کلا نشهرهای کشور را با مسائل عدیده ای مواجه ساخته است. طبق آمار ارائه شده در برنامه اسکان بشری سازمان ملل (2003) از هر سه نفر در جهان یک نفر در خلال 30 سال آینده، زندگی خود را در مناطق حاشیه شهرها و سکونت گاه های غیرقانونی طی می کند. این تحقیق به بررسی علل شکل گیری سکونتگاه های غیررسمی در منطقه 19 شهر تهران می پردازد.آمارهای پایه ای داده ها مربوط به سال 1390 و پیمایش میدانی می باشد و جهت مطالعه و بررسی بهتر بین خانوارهای نمونه اجراء گردید. اعتبار آزمون با کمک فرمول آلفای کرونباخ 0/62: α بدست آمد. روش تحقیق توصیفی- تحلیلی است. جامعه آماری تحقیق کل خانوارهای موجود در محلات هدف بوده است که با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای 107 نفر انتخاب و پرسشنامه ها بین آنها توزیع گردید. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار spss استفاده شده است. نتایج تحقیق نشان می دهد که یکی از راهکارهای مهم و اصلی جهت ساماندهی و حل بسیاری از مشکلات خانوارهای اسکان یافته، توانمندسازی ساکنان و احیای بافت کالبدی و ارتقاء فعالیت های اقتصادی، اشتغال زایی، ایجاد فرصت های شغلی جدید و افزایش درآمد است. راهکار دیگری که می بایست مورد توجه مسئولین قرار گیرد بهسازی مساکن قابل تخریب است که به علت عدم امکان تملک توسط ساکنین در آنها نیاز به بررسی و اتخاذ روشی جهت بهبود اسکان در سکونتگاه های دارای مساکن درحال تخریب است.