روانگرایی در ماسه های ریزدانه اشباع در هنگام زلزله، موجب خرابی سازه های زیادی در نقاط مختلف دنیا بوده است. از عوامل موثر در این پدیده می توان به تراکم خاک، دانه بندی خاک، عمق لایه مورد نظر و تنش های موثر همه جانبه، شدت و مدت زمان زمین لرزه و درصد عبوری از الک شماره 200 (مقدار ریزدانه و جنس آن) اشاره نمود. عالباً در روشهای رایج ارزیابی وقوع روانگرایی از خصوصیات درجای خاک، همانند نتایج آزمایش های spt یا cpt استفاده می شود. از جمله این موارد می توان به روش seed and idriss (1971)، ishihara (1977) ، iwasaki et al. (1984) ، seed et al. (1983) and (1984)،robertson and campanella (1985) و همچنین stark and olson (1995) اشاره نمود. این در حالی است که می توان از طریق مطالعات آزمایشگاهی همچون آزمایش سه محوری سیکلی (seed and lee, 1966)، آزمایش برش ساده سیکلیpeacock and seed, (1968)، آزمایش برش پیچشی سیکلیyoshimi, (1970) و آزمایش میز لرزان 0prakash and mathur, (1965) نیز پدیده روانگرایی را بصورت آزمایشگاهی مدلسازی نمود و ارزیابی مستقیم از آن ارائه داد. از سوی دیگر با توجه به پهنه لرزه خیزی کشور و شرایط ژئوتکنیکی ماسه انزلی، بررسی احتمال وقوع روانگرایی در زلزله های طرح همواره از ملزومات طراحی سازه در این منطقه می باشد. منتها بسیاری از ارزیابی مهندسین در این زمینه استفاده از روشهای مبتنی بر آزمایش های درجای spt یا cpt می باشد و استفاده از روشهای مستقیم چندان رایج نیست. در این پژوهش با توجه به شرایط خاک منطقه انزلی (ماسه انزلی) و شرایط لرزه ای ساختگاه، به ارزیابی روشهای تحلیل پتانسیل روانگرایی پرداخته خواهد شد و با استفاده از مدلسازی فیزیکی و آزمایشگاهی (روش مستقیم)، روشهای متداول مورد استفاده توسط مهندسین بررسی خواهد گردید.