مطالعه حاضر به منظور بررسی رابطه بین الگوهای ارتباطی و ویژگی های شخصیتی با سازگاری زناشویی و رضایت زناشـویی بر روی زوجین شهر شاهین شهر انجام شد. پژوهش از نوع توصیفی ـ همبستگی است و نمونه به روش تصادفی خوشه ای چندمرحله ای از بین والدین دانش آموزان مدارس دولتی دخترانه انتخاب شد. با استفاده از فرمول کوکران تعداد نمونه 172نفر بدست آمد. جهت گردآوری اطلاعات از پرسشنامه های سازگاری زناشویی لاک ـ والاس، رضایت زناشویی انریچ، الگوهای ارتباطی(cpq) و پرسشنامه 60 سوالی نئو استفاده شد. برای تحلیل داده ها از روش رگرسیون چند متغیره و معادلات ساختاری استفاده شد. نتایج رگرسیون چند متغیریه نشان داد که از بین سه الگوی ارتباطی، ارتباط سازنده متقابـل و ارتبـاط اجتنابی و از بین ویژگی های شخصیتی، روان رنجوری قادر به پیش بینی سازگاری زناشویـی بوده و همچنین الگوی ارتباطــی سازنـده متقابـل، ارتباط اجتنـاب متقابل و ویژگی های شخصیتی روان رنجوری و توافق پذیری قادر به پیش بینی رضایت زناشویی هستند. نتایج معادلات ساختاری نشان داد که سازگاری زناشویی توسط متغیرهای ارتباط ســــازنده، ارتباط اجتنابی و روان رنـجوری تبیین می شود و رضایت زناشویی توسط متغیرهای ارتباط سازنده، ارتباط توقع کنـاره گیری ، ارتبـاط اجتنابـی و توافق پـذیری تبیین می شود و روان رنجــوری هم قادر به پیش بینی هر سه الگوی ارتباطی است.