هدف اصلی این مطالعه بسط مدل هیدرولوژیکی به منظور ایجاد پارک¬های جنگلی بارش مبنا در حومه¬ی تبریز است. در این مطالعه، منظور از دیم یا به عبارتی بارش مبنا، استفاده از آب بارش جمع¬آوری شده از سطوح تحت بارش در فصول تر و استفاده از آن در فصول خشک می¬باشد. برای این منظور، منطقه مورد مطالعه که 30 کیلومتری حومه شهر تبریز می¬باشد به 4 ناحیه تقسیم و با استفاده از آمار بارش¬های ماهانه¬ی 37 ساله 29 ایستگاه¬های هواشناسی، بارش منطقه¬ای ماهانه¬ی هر ناحیه استخراج و پریودهای خشکی و تر براساس رژیم بارش¬موثر ماهانه مربوطه تعیین و منحنی-های شدت، مدت و فرکانس آنها استخراج شد. در مرحله¬ی بعد حجم جریانات ماهانه، فصلی و سالانه با استخراج cn هر ناحیه با کاربرد روش scs محاسبه شده و الگوهای حد گیاهی به منظور انتخاب درختان مناسب بر مبنای عوامل اقلیمی منطقه و همچنین سطح تاج پوشش آنها و فواصل بهینه و تعداد درخت در هکتار تعیین شد و به این ترتیب مقدار آب مورد نیاز (etl) به دست می¬آید و آنگاه تعداد قطره¬چکان¬های هر درخت و به تبع آن تعداد قطره-چکان¬ها در هکتار و در نتیجه کل آب مورد نیاز پارک¬جنگلی بارش¬مبنا استخراج شد. سپس حداقل سطحی که رواناب ناشی از مجموع بارش¬موثر سالانه نیاز آبی آن را جبران می¬کند محاسبه و حجم مخازن ذخیره و بیشینه حجم مخزن به منظور ذخیره¬سازی رواناب در دوره های ترسالی تعیین شد.