با توجه به اینکه محیط زیست به علت استفاده نادرست و بی رویه از پدیده های طبیعی که با انگیزه های سود جویانه و یا از روی نادانی مورد تخریب قرار گرفته و تبدیل به یک بحران جهانی شده است این پایان نامه در صدد است که مبانی فقهی مسئولیت تخریب محیط زیست را از دیدگاه فقه امامیه بررسی نماید. از آنجایی که ارزشهای دینی نقش اساسی تری در حفاظت از محیط زیست دارند و اسلام هم سعی در ایجاد یک رابطه متعادل میان انسان و محیط پیرامونش داشته است این پژوهش با روش گردآوری از منابع فقه شیعه(کتاب و سنت)،همگان را تشویق به حفظ محیط زیست و جلوگیری از تخریب آن می نماید. از بررسی قواعد فقهی از جمله قاعده ی لاضرر،اتلاف،نفی عسر و حرج استنباط می شود که تخریب محیط زیست عملی حرام و موجب ضمان و مسئولیت مدنی می شود.