پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه مهارت های حل مسئله با اضطراب و پرخاشگری در دانش آموزان دبیرستان های دخترانه و پسرانه شهرستان کهگیلویه انجام شده است. این بررسی به روش توصیفی از نوع همبستگی صورت گرفته است. از جامعه 3500 نفری دانش آموزان شهر ستان کهگیلویه بر اساس روش نمونه گیری، تصادفی از نوع خوشه ای چند مرحله ای، نمونه ای200 نفر، انتخاب و مورد پژوهش قرار گرفت. ابزار جمع آوری داده ها پرسشنامه حل مسأله هپنر (1995)، پرسشنامه پرخاشگری باس و پری (1992) و مقیاس اضطراب بک(1990) بوده است. برای تحلیل داده ها از ضریب همبستگی و رگرسیون استفاده شد. نتایج به دست آمده نشان می دهد که مهارت های حل مسأله با اضطراب و پرخاشگری رابطه منفی و معنی دار دارد.، سبک های (خلاقیت، اعتماد، روی آورد و اجتنابی) با اضطراب و پرخاشگری رابطه منفی و معنی دار دارند و دو سبک درماندگی و مهارگری با اضطراب و پرخاشگری رابطه ندارند. همچنین نتایج تحلیل رگرسیون سبک های شش گانه حل مسأله نشان داد که تنها سبک روی آورد قادر به پیش بینی اضطراب هست. همچنین سبک های خلاقیت و روی آورد قادر به پیش بینی پرخاشگری می باشند