در این تحقیق به منظور بررسی عوامل مؤثر در بازده انرژی و اگزرژی، مدل سازی خشک¬کن بستر سیال مجتمع پتروشیمی بندر امام، صورت گرفته است. با توسعه یک کد تجاری امکان بررسی انتقال رطوبت در هر فاز و تبادل بین فاز ها به منظور بهبود نتایج شبیه سازی و تطابق مدل عددی با نتایج تجربی موجود، فراهم شده است. بر این اساس با استخراج نحوه توزیع دما و انتقال حرارت به همراه تغییرات رطوبت درون خشک کن،اختلاف نتایج مدل سازی با نتایج تجربی نشان دهنده اختلافی در حد 1% است، که مبین بهبود قابل توجه مدل سازی اخیر در مقایسه با کارهای مشابه می¬باشد. همچنین نتایج بیان می کند که افزایش دبی جرمی و دمای ورودی هوا و نیز آب گرم مبدل های حرارتی، کاهش بازده را به همراه خواهد داشت،درحالی که افزایش میزان دبی جرمی و دمای محصول، بازده را افزایش می دهد. نتایج این تحقیق در شرایط قابل اجرای فیزیکی در مجتمع پتروشیمی مذکور نشان می دهد که با افزایش 15% شدت جریان جرمی محصول ورودی، بازده کلی خشک کن از 62/38 % به 42% و بازده اگزرژی از 16/35 % به 5/39 % افزایش می یابد درحالی که رطوبت موجود در محصول نیز به میزان 18% کاهش می یابد.