از آنجا که روش آموزش سنتی پاسخگوی تمام نیازهای دانش آموزان در ریاضیات نیست و با وجود پیشرفت های علمی و فنی مبتنی بر ریاضیات، بسیاری از دانش آموزان همچنان در انجام ریاضیات ضعف دارند، تحقیق حاضر به بررسی اثر روش تدریس و جنسیت بر انگیزش ریاضی، خودپنداره ریاضی و عملکرد ریاضی دانش آموزان دختر و پسر پایه سوم راهنمایی شهر اهواز می پردازد. روش تحقیق به صورت آزمایشی- میدانی بود که با استفاده از پس آزمون و پیش آزمون با دو گروه آزمایش و گواه انجام شد. ابتدا ‎160‎ دانش آموز دختر و پسر با روش نمونه گیری تصادفی چند مرحلهای انتخاب شدند. سپس برای آزمودن متغیرهای وابسته از پرسشنامه های انگیزش ریاضی ‎(smot)‎، خودپنداره ریاضی ‎(msc)‎ و آزمون ریاضی محقق ساخته استفاده شد. نتایج تحلیل کوواریانس چند متغیری ‎(mancova)‎ نشان داد که بین روش تدریس هوشمند و سنتی از لحاظ متغیرهای عملکرد ریاضی، خودپنداره ریاضی و خرده مقیاس رضایت از یادگیری ریاضی تفاوت معنی داری وجود دارد. به علاوه بین دانش آموزان دختر و پسر در تمامی متغیرهای وابسته و خرده مقیاس ها تفاوت معنی داری به سود گروه پسرها وجود دارد‎.‎