پژوهش حاضر به دنبال بررسی برازش مدل ناسازگاری زناشویی با توجه به سبک زندگی و جهت گیری دینی در زوج های متقاضی طلاق شهر تهران بوده است. پژوهش حاضر از نوع همبستگی و از نوع مدل یابی معادلات ساختاری (sem) است. به منظور جمع آوری داده ها، نمونه ای شامل 200 نفر از زنان و مردان متقاضی طلاق مراجعه کننده به دادگاه های خانواده شهر تهران به روش نمونه گیری در دسترس (100 مرد و 100 زن) انتخاب شدند. ابزارهای مورداستفاده جهت دستیابی به اهداف پژوهش عبارت بودند از: آزمون سازگاری زناشویی das، سبک زندگی یا مقیاس های اساسی آدلری برای موفقیت بین فردی نسخه بزرگسالان (basis-a)، مقیاس جهت گیری دینی آلپورت. جهت تحلیل داده ها، از روش های آماری توصیفی مانند محاسبه میانگین، انحراف معیار و نیز از شاخص های آمار استنباطی تحلیل مسیر استفاده شد، مدل فرضی ارائه شده به روش تحلیل مسیر و با نرم افزار آموس مورد آزمون قرار گرفت. مدل فرضی اولیه در جهت تبیین و برازش از وضعیت مناسبی برخوردار نبود. پس از انجام اصلاحات شاخص های برازش مدل از وضعیت مطلوبی برخوردار شدند. نتایج نشان داد سبک زندگی به طور مستقیم و جهت گیری دینی درونی به صورت مستقیم منفی تاثیر معناداری بر ناسازگاری زناشویی زوجین متقاضی طلاق دارند در حالی که تاثیر جهت گیری دینی بیرونی معنادار نبود. از سوی دیگر نتایج نشان داد سبک زندگی به واسطه جهت گیری دینی درونی ناسازگاری زناشویی زوجین متقاضی طلاق را تحت تاثیر قرار می دهد در حالی که به واسطه جهت گیری دینی بیرونی این نتیجه به دست نیامد.