این پژوهش با رویکرد توصیفی تحلیلی به بررسی این هدف که رویکرد سنّتگرا در نقاشیخط دهه80چگونه بازنمود پیدا کرده و رویکرد هنرمندان به نقاشیخط در این دهه چه تغییری کرده است ، می پردازد . منظور از رویکرد سنّتگرا جریاناتی است که گرایش غالب آنها بازگشت به سنّتها برا احیای هویت خویشتن می باشد . برای این منظور2اثر از10هنرمند شاخص این عرصه به عنوان نمونه آماری مورد بررسی قرار گرفت . در بررسی این20اثر، شاخصه هایی تکرار شده که در رویکرد سنّتگرا به عنوان دلالتگر مفهوم سنّت ترویج شده است . این امر تحت تأثیر شرایط بازار اقتصادی هنر نیز قرار گرفته و با رونق فروش آثار نقاشیخط در خاورمیانه و کشورهای عربی، بر تمایل به استفاده از از این المان ها افزوده است . با توجه به این استقبال از نقاشیخط و نیز عدم رونق خوشنویسی سنتی،خوشنویسان با ارایه آثار نقاشیخط با تمرکز بیشتر و برجسته کردن نقش خوشنویسی در آثار،در روی آوردن به این عرصه پیشی گرفتند اما با توجه به محدودیت های عنصر خط ، اغلب آثار از بعد معنایی تهی و به یک اثر بصری زیبا خلاصه گشتند و آثار معناگرا نیز صرفا در حد انتقال مفاهیم سنّت توان مفهومی داشته و از بازگویی جریانات اجتماعی که ظرفیت نقادی و اثرگذاری بر جامعه را ایجاد می کند تهی هستند.