معیارهای پیش بینی مرگ و میر بیماران بستری شده در بخش مراقبت های ویژه همانند apache، saps، mpm وsofa برای طبقه بندی و مطالعه ی یک گروه از بیماران استفاده می شوند و برای پیش-بینی شرایط یک بیمار به صورت جداگانه اطلاعات خاصی را در اختیار ما قرار نمی دهند. در این معیارها اثرات جراحی، داروها و دیگر درمان ها را بر روی نرخ مرگ و میر گروهی از بیماران مورد بررسی قرار می دهند. از دیگر محدودیت های این معیارها نیازمندی آن ها به کنترل و بررسی متغیرها در محدوده ای خاص است. برای مثال، باید سن گروه مطالعه شده یا شدت بیماری آن ها برای مقایسه در محدوده ای خاص و از پیش تعیین شده قرار داشته باشد. بنابراین بیشتر وقت و هزینه برای انجام این دسته از مطالعات، صرف جمع آوری گروه خاصی از بیماران و محدود کردن متغیرهای آن ها می گردد و هدف اصلی که تعیین کیفیت درمان ها ی ارائه شده بر روی نرخ مرگ و میر و همچنین ارزیابی استاندارد خدمات درمانی ارائه شده است کمتر مورد بررسی قرار می گیرد. موضوعی که در این مطالعه به آن پرداخته شده است پیش بینی مرگ و میر بیماران در مدت زمان بستری و به صورت انفرادی است و تمامی گروه ها، سنین و دیگر محدوده های مختلف از متغیرها را شامل می شود. در ابتدا با استفاده از معیار نمره دهی آپاچی (apache) وزن ها و محدوده های بحرانی برای هر متغیر تعیین شدند، سپس وزن های بحرانی مورد نظر تعریف، و پس از بررسی ترکیب های مختلف از متغیر ها و سیستم های فیزیولوژیکی، محدوده-هایی از وزن ها و زمان هایی که در آن تمامی بیماران فوت شده بودند شناسایی شدند. پیش بینی انجام شده برای آن دسته از بیمارانی که در نواحی ذکر شده قرار دارند، فوت شدن آن ها می باشد. سپس برای مابقی بیماران الگوریتم پیش بینی مورد نظر خود را به صورت یک شبکه ی فازی عصبی ارائه نمودیم.