در طی پروژه تحقیقاتی اول، برای کاهش تجمع نانوذرات سیلیس، برای اولین بار سطح این نانوذرات با سیتریک اسید زیست سازگار اصلاح شد. در ادامه،. پلی(آمید-ایمید) از طریق پلیمر شدن تراکمی دی آمین آروماتیک 4،´4-دی آمینو دی فنیل اتر ودی اسید -nتری ملیتیل ایمیدو-l-متیونین در حضور تترا بوتیل آمونیوم برمید به عنوان حلال و تری فنیل فسفیت به عنوان عامل متراکم کننده سنتز شد. سپس نانوکامپوزیت های فعال نوری جدید پلی(آمید-ایمید)/ سیلیس تحت تابش فراصوت که به عنوان یک روش سریع، کم هزینه و دوستدار محیط زیست شناخته شده است، سنتز شدند. از روش های مختلفی مانند تبدیل فوریه مادون قرمز (ir-ft)، طیف سنجی پراکندگی پرتو ایکس (xrd)، میکروسکوپ الکترون عبوری (tem)، میکروسکوپ الکترونی نشر زمینه (fe-sem) و آنالیز وزن-سنجی گرمایی (tga) برای بررسی نانوسیلیس اصلاح شده و نانوکامپوزیت ها استفاده شد. با مقایسه نمودار آنالیز حرارتی نانوذرات sio2 خالص با نانوذرات اصلاح شده، وجود سیتریک اسید بر روی نانوذرات اثبات شد. در پروژه دوم، ابتدا سطح نانو ذرات سیلیس به وسیله پلی(وینیل الکل) اصلاح شد. سپس بستر پلی(آمید-ایمید) از طریق پلیمر شدن تراکمی ذکر شده در بالا سنتز شد و با وارد کردن درصدهای وزنی متفاوت از نانوذرات سیلیس اصلاح شده در این بستر پلیمری، نانوکامپوزیت های با خواص بهبود یافته سنتز گردیدند. این فرآیند نیز تحت تابش امواج فراصوت انجام گرفت. نانوکامپوزیت های به دست آمده با آنالیز های ft-ir، xrd، tga، fe-sem و temمورد بررسی قرار گرفتند. تصاویر tem نانوکامپوزیت های به دست آمده نشان می دهند که نانوذرات اصلاح شده به طور یکنواخت در ماتریس پلیمر پراکنده شده اند. داده های tga نشان می دهند که خواص حرارتی نانوکامپوزیت ها نسبت به پلیمر خالص افزایش یافته است.