هدف پژوهش حاضر بررسی کاربردهای نشانه شناسی نوین در محیطهای تربیتی است ،و این پژوهش از نوع کیفی است که ابتدادر این پژوهش تاریخچه نشانه شناسی بیان شد و بعد از ان به تعریف نشانه و نشانه شناسی از دیدگاه نشانه شناسان نوین پرداخته شد .سپس پارادایم های حاکم بر نشانه شناسی و سیر تاریخی ان از دیدگاه پیرس به عنوان نماینده عملگرایی ، سوسور به عنوان نماینده ساختار گرایی و دلوز به عنوان نماینده پسا ساختارگرایی مورد بحث قرار گرفت . و بعد کاربرد نشانه شناسی در محیطهای تربیتی ( نقش معلم ،نوع برنامه درسی ،فرایندهای یاد دهی – یاد گیری و روش های پژوهش )از منظر این نشانه شناسان استنباط شد . از پژوهش حاضر این نتیجه بدست امد که نشانه شناسی در تعلیم و تربیت کاربرد دارد .

وصیت نامه ی شهدا، متفاوت با معنای معمول وصیت نامه، آرمان ها، عقاید و همچنین توقعات نویسنده از جامعه و نسل آینده را با خود به همراه دارد. شهدا آنچه باید باشد را در مقابل آنچه هست طلب دارند. به همین جهت در آثار مکتوب آنان، نقشه راه در ابعاد مختلف،مطرح است. تربیت یکی از ابعاد رشد و بالندگی انسان است که در وصیت نامه ی شهدا مورد بررسی قرار می گیرد زیراضرورت استخراج دیدگاه تربیتی شهدا از متن وصیت نامه ایشان هم اُدای دُین است و هم می تواند پاسخ گوی پرسش هایی در رابطه با دغدغه های تربیتی آنان و کاربرد آن به عنوان بخشی از برنامه درسی باشد. پژوهش حاضر از نوع اسنادی و به شیوه ی تحلیل محتوا عمقی، در جهت تحلیل وصیت نامه های شهدای استان کرمانشاه با هدف دستیابی به دیدگاه تربیتی آنان و استخراج نکات تربیتی انجام پذیرفته است. برای واکاوی این دیدگاه، دو مسیر دنبال شده است، نخست، نظرات تربیتی شهدا، که بصورت صریح بیان شده است، دوم، شخصیت تربیت یافته شهدا، با استناد بر اظهار نظرها، توصیه ها و شرح کارهای انجام شده آنها در متن وصیت نامه.هر موضوع تربیتی در وصیت نامه به عنوان یک گزاره محسوب شده و از هر گزاره یک کلید گزاره که جان کلام است، استخراج شده است، کلید گزاره ها ادغام شده و برای هر یک از پرسش های پژوهش یک کدنامه معکوس تنظیم شده است.این کد نامه حاوی داده های کمی و کیفی می باشد. یافته های پژوهش، حاکی بر این است که دیدگاه تربیتی شهدا بسیار نزدیک به مکتب تربیتی اسلام هدفمند، روشمند، دارای مولفه ها و شاخص های تربیتی در ایفای نقشهای مختلف و در ابعاد مختلف تربیتی می باشد که در عین حال برای دستیابی به اهداف مورد نظر، ابزار و امکاناتی از قبیل مربی و محتوای تربیتی نیاز است. به طور کلی در تبیین دیدگاه تربیتی شهدا، اهداف، روشها، شاخص ها، ابعاد، وسایل و امکانات تربیتی مستخرج از وصیت نامه ها در مقایسه با مکتب تربیتی اسلام، مفاهیم لازم را برای نتیجه گیری و تفسیر فراهم نموده است.

هدف نهایی این تحقیق بررسی اثر مبانی و مولفه های تربیت پساساختارگرایی بر اخلاق، همچنین تبیین و تحلیل و نقد دلالت های تربیت اخلاقی این نحله است. در پی درک مفاهیم اصلی و اصول این رویکرد، به مباحث ارزش شناسی، مبانی و دلالت های اخلاقی و اصول تربیتی آن نیز توجه شده است. تحقیق مبتنی بر هدف، بنیادی و روش استفاده شده توصیفی- تحلیلی است و به توصیف دیدگاه پساساختارگرایی و شناخت شرایط آن در راستای اصول تربیتی و دلالت های اخلاقی پرداخته شده است. پساساختارگرایی به عنوان شیوه ایی از فلسفیدن، ساختارهای فلسفی و درختی فلسفه را به چالش کشاند و با رد علم و عقل به معنای یگانه روش های کسب معرفت، انسان را با سازه های زبانی و فرهنگی بار دیگر توصیف کرد. این رویکرد نظام های درختی و تضادهای دوگانه بین امور را نفی و اندیشه حضور و غیاب را به جای مرکز و تضادها نهاد. با توجه به این که رهیافت پساساختارگرایی ماهیتی قویاً سیاسی دارد تا فلسفی و به روشنی و با عبارات صریح و واضح از اخلاق و تربیت اخلاقی سخن به میان نرانده، می توان چنین ادعا داشت که اهداف تربیت اخلاقی را قطعاً به گونه ایی ضمنی در صدر برنامه های خود داشته است؛ آن چه شایان توجه است عدم داشتن هدف غایی برای فرد و زندگی بشری، تربیت اخلاقی عمومی و اصول کلی است و هیچ گونه ترسیمی از کمال انسانی و زندگی بشری ندارد. همچنین از نقدهای وارد بر آن می توان فقدان معیار ارزشیابی، نفی کلیت گرایی و رد اصول عام و جهان شمول به ویژه تربیت اخلاقی، رد عقل گرایی و پذیرش عقل آدمی و پذیرش نسبیت گرایی برشمرد.