بسیاری از رفتارها تحت تأثیر احساسات صورت می پذیرد، رفتارهای که دارای پیامدهایی اجتماعی می باشند، ازاین رو احساسات عاملی تأثیرگذار بر پدیده های اجتماعی هستند. اما برانگیختگی احساسات نیز تحت تأثیر عوامل اجتماعی است. درنتیجه احساسات و پدیده های اجتماعی دارای تأثیر متقابل می باشند. حسادت به عنوان احساسی که بدون روابط اجتماعی تجربه نمی شود، دارای آثار ، تبعات و آسیب هایی برای فرد و جامعه می باشد. هدف این پژوهش بررسی تجربه دانشجویان دانشگاه یزد از احساس حسادت در تعاملات روزمره شان است. در این تحقیق از رویکرد تفسیری-برساختی جامعه شناسی و از نظریه های کنش متقابل نمادین، نظریه نمایشی و پدیدارشناسی برای تدوین چارچوب مفهومی استفاده شده است. رویکرد این پژوهش کیفی است، از روش نظریه ی زمینه های برای عملیات پژوهش و تحلیل داده ها استفاده شده است. نمونه گیری هدفمند برای گزینش افراد مورد مصاحبه و نمونه گیری نظری برای تشخیص تعداد افراد پژوهش بکار گرفته شده است. در این پژوهش با 40 نفر از دانشجویان دختر و پسر دانشگاه یزد مصاحبه با شیوه مصاحبه نیمه ساختاریافته صورت گرفته است. بعد از انجام دادن کدگذاری باز، محوری و گزینشی، 6 مقوله ی اصلی و مدل پارادایمی- زمینه ای ارائه شده است. مقوله های اصلی به دست آمده عبارت است از: مخاطره محرومیت، مخاطره محرومیت در فضای دانشگاه، کلیشه های جنسیتی، مدیریت حسادت، عدالت جبرانی و انگیزش اجتماعی حسادت. مقوله ی هسته نهایی در این پژوهش، مخاطره محرومیت است. بر اساس این مقوله، دانشجویان دانشگاه یزد حسادت را به صورت تجربه ی مخاطره محرومیت درک کرده اند. مقوله ی هسته مذکور در قالب یک مدل زمینه ای- پارادایمی شامل شرایط، تعاملات و پیامدها ارائه شده است.