ظرفیت بابری فاکتوری مهم برای طراحی سدها، پل ها، جاده ها و سایر سازه های مهندسی است، مخصوصا وقتی پی آنها بر روی توده سنگهای عظیم قرار دارد. باتوجه به اینکه آزمونهای برجا پرهزینه و پرزحمت هستند، روشهای دیگری توسط محققین مختلف برای تخمین ظرفیت باربری تاکنون ارائه شده است، ولی همچنان نیاز به توسعه مدلهای پیش بینی قدرتمندتر و دقیقتر ملموس است. اخیرا گرایش بسمت مدلسازی با استفاده از ابزارهای کامپیوتری افزایش یافته است. هدف این تحقیق ارائه مدلی غیرخطی برای پیش بینی ظرفیت باربری پیهای سطحی واقع بر توده سنگهای درزه دار، بکمک یکی از زیرشاخه های الگوریتم های تکاملی بنام برنامه نویسی ژنتیک خطی (lgp)، می باشد. مجموعه ای از داده های جامع و قابل اعتماد که در متون علمی معتبر منتشر شده، شامل نتایج 102 مورد مطالعاتی بدست آمده از آزمونهای مختلف بارگذاری بر روی سنگ، برای توسعه مدل استفاده شده است. پارامترهای مختلف تاثیرگذار بر ظرفیت باربری در مدلسازی در نظر گرفته شده و تحلیلهای مختلف جهت بررسی صحت مدل انجام و با مطالعات محققین دیگر مقایسه شده است. نتایج نشان می دهد که مدل بدست آمده عملکرد بسیار خوبی دارد و ظرفیت باربری را بهتر از معادلات سنتی پیش بینی می کند.