سازه های مشبک کامپوزیتی نسل جدیدی از مواد کامپوزیتی پیشرفته هستند که با توجه به طراحی منحصربفردی که دارند، از استحکام و سفتی ویژه بالا، و جذب انرژی فوق العاده خوبی برخوردار هستند. خواص مکانیکی قابل توجه و کاربردهای چندمنظوره، موجب جلب توجه صنایع هوافضا، نظامی، نفت و گاز، ساختمانی و... به این سازه های پیشرفته شده است. قرارگیری سازه های مشبک کامپوزیتی در معرض بارگذاری های شدید در شرایط کاری، تشکیل ریزترک های ساختاری را در این مواد ناگزیر می کند. با توجه به این که ردیابی و تعمیر ترک های ایجاد شده در این سازه ها در شرایط کاری امری دشوار است، باید از موادی استفاده شود که قابلیت ترمیم خودکار عیوب را داشته باشند. تحت این شرایط استفاده از مواد خودترمیم شونده در سازه های مشبک کامپوزیتی منجر به کاهش چشمگیر هزینه های سنگین تعمیرات و نگهداری در صنایع مختلف و افزایش بهره وری سازه های مشبک خواهد شد. در این پژوهش، پنل های مشبک کامپوزیتی اپوکسی/الیاف شیشه حاوی مواد خودترمیم شونده و با الگوی انیزوگرید ساخته شده و تحت آزمون خمش سه نقطه ای قرار گرفتند. سیستم خودترمیم شونده شامل مجموعه ای از لوله های موئین شیشه ای بوده که با رزین اپوکسی (ml-526) و هاردنر آمینی (ha-11) به عنوان عامل ترمیم پر شدند. در ادامه تاثیر تغییر درصد حجمی مواد خودترمیم شونده (5، 8 و 11 درصد حجمی) و تغییر مدت زمان ترمیم (3 و 7 روز) بر بازیابی حداکثر بار خمشی نمونه های ترمیم شده پس از تخریب شبه استاتیک، بررسی شده است. نتایج آزمون خمش نشانگر آن است که بیشترین بازده ترمیم (84%) در نمونه های کامپوزیت مشبک حاوی 8 درصد حجمی مواد خودترمیم شونده و پس از ترمیم 7 روزه مشاهده شده است.