سابقه و هدف: فرهنگ سازمانی یک سازمان یکی از عوامل زمینه ساز رضایت شغلی کارکنان آن سازمان است. این مطالعه با هدف مقایسه تاثیر فرهنگ سازمانی بر رضایت شغلی اعضاء هیئت علمی و کارمندان با استفاده از مدل هافستد صورت گرفت. مواد و روش ها: در یک مطالعه توصیفی کاربردی از درپاییز 1393 تعداد 156 نفر متشکل از کارمندان واعضای هیات علمی دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی به روش تصادفی ساده انتخاب و مورد بررسی قرار گرفت. از پرسشنامه مینه سوتا برای گردآوری اطلاعات برای رضایت شغلی و برای سنجش ابعاد فرهنگ سازمانی از پرسشنامه تجدیدنظر شده هافستد با ابعاد توزیع قدرت از بالا؛ ابهام گریزی؛ مرد سالاری/زن سالاری؛ و فرد گرایی/جمع گرایی، در طیف 5 قسمتی لیکرت استفاده شد. یافته ها:در جامعه مورد بررسی 39/1 درصد عضو هیأت علمی و 60/9 درصد کارمند، 66/7 درصد زن و 74/4درصد متأهل بودند. میانگین و انحراف معیار سنی جمعیت مورد بررسی 9/7±42/3 سال بود. اکثر افراد با توزیع قدرت از بالا و مردسالاری مخالف و خواستار ابهام گریزی و جمع گرایی بودند. بین رضایت شغلی کارمندان و جمع گرایی رابطه مستقیم و معنی دار وجود دارد. میزان اثر متغیر فردگرایی اندکی بیشتر ازتوزیع قدرت است. بین نظر اعضای هیأت علمی و کارمندان تنها در بعد ابهام گریزی تفاوت معنادار وجود دارد(0/001 > p). میزان رضایت شغلی اعضای هیأت علمی بیشتر از کارمندان می باشد(0/001 > p). نتیجه گیری:میزان رضایت شغلی اعضای هیأت علمی بیشتر از کارمندان می باشد. بااصلاح توزیع قدرت از بالا و مردسالاری در فرهنگ سازمانی و ابهام گریزی رضایت کارمندان افزایش خواهد یافت