توده نفوذی آلموقولاق در 30 کیلومتری شمال باختر همدان بین عرض های´40 °34 تا ´00 °35 شمالی و طول های ´ 3 °48 تا ´15 °48 خاوری قرار دارد که مشتمل بر محدوده ای به وسعت 200 کیلومتر مربع می باشد. این منطقه در بخش شمال باختری پهنه ی سنندج سیرجان قرار دارد. بر مبنای مطالعات زمین شناسی گذشته سنگهای نفوذی منطقه به دو گروه دیوریت- مونزونیت و سینیت -آلکالی گرانیت تقسیم شده است. پس از نمونه برداری از منطقه و انجام مطالعات پتروگرافی سنگهای نفوذی منطقه به دو گروه حدواسط و اسیدی تقسیم شدند که گروه حدواسط شامل دیوریت تا گابرو دیوریت، مونزونیت، مونزودیوریت، کوارتزدیوریت و کوارتزمونزودیوریت می باشد و گروه اسیدی از گرانیت، گرانیت آلکالن، گرانودیوریت، سینیت و کوارتز سینیت تشکیل شده است. البته در میان این سنگهای آذرین واحدهایی نیز وجود دارند که به دلیل نیروهای برشی موجود در منطقه به میلونیت و اولترامیلونیت تبدیل شده اند. سپس به منظور اطمینان پیدا کردن از نتایج مطالعات میکروسکوپی تعداد 6 نمونه برای آنالیزxrf و 6 نمونه برای آنالیز icp انتخاب شدند و از 4 نمونه که توسط محققین قبلی آنالیز شده بودند نیز استفاده شد. نتایج آنالیزهای شیمیایی انجام گرفته با رسم انواع نمودارهای ژئوشیمیایی بکار گرفته شدند و مطالعات میکروسکوپی و تقسیم بندی مودال سنگ ها را تأیید کردند. بعد از بررسی نتایج آنالیزهای ژئوشیمایی مشخص گردید که سنگ های منطقه در گروه متاآلومین قرار می گیرند. همچنین در نمودارهای نسبت عناصرنادرخاکی، lree نسبت به hree غنی تر می باشد که علت آن حضور هورنبلند و اسفن فراوان در سنگ های منطقه می باشد. بررسی نمودارهای هارکر نشان داد که بین سنگ های منطقه قرابت ژنتیکی وجود دارد و با افزایش سیلیس میزان عناصر اصلی و کمیاب موجود در سنگ های منطقه کاهش می یابد. پس از آن برمبنای نمونه برداری از منطقه و داده های gps در مرز واحدهای سنگ شناسی نقشه زمین شناسی با مقیاس 1:5000 برای توده ی نفوذی آلموقولاق رسم گردید.