بخش تعاون به عنوان یکی از بخش های اقتصاد در اصل 44 قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران ذکرشده است. بر همین اساس شرکت های تعاونی متعددی در کشور شکل گرفته و فعالیت می کنند. بااین حال شرکت های تعاونی با مشکلاتی مواجه هستند که برخی از آن ها به ساختار درونی شرکت ها برمی گردد. لذا امروزه در دنیا شاهد شکل گیری انواع تعاونی های نوع جدید هستیم که با تغییر ساختار خود سعی در رفع برخی مشکلات خود نموده اند. یکی از انواع تعاونی های نوع جدید، تعاونی های سهامی هستند. بر همین اساس این پایان نامه به این مسئله پرداخته که چگونه یک تعاونی می تواند سهام خود را در بورس عرضه کند، ولی همچنان به اصول تعاون پایبند باشد. برای این کار تجربه کشورهای مختلف بررسی شد و انواع مدل های تعاونی نوع جدید موردمطالعه قرار گرفت و مدل نهایی استخراج شد. این مدل شامل سه رکن اصلی ذینفعان، حقوق ذینفعان و نوعی سهام خاص است. ذینفعان شرکت به دو گروه سرمایه گذاران خارجی و اعضا تقسیم می شوند که همه ذینفعان دارای حق رأی مساوی هستند و اعضا و ذینفعان به میزان فعالیت سودآور خود در سود نهایی سهیم هستند. سهام این شرکت در بورس عرضه می شود و دارندگان آن مالکان مشاع شرکت هستند. با توجه به تعریف روابط جدید حقوقی، عنوان شرکت "شبه تعاونی قابل عرضه در بورس" برای این شرکت مطلوب تر است. درنهایت مدل استخراج شده، بر اساس فقه امامیه موردبررسی قرار گرفت و بدین نتیجه رسیدیم که به کارگیری این مدل ازلحاظ شرعی بلامانع است.