نگاهی کوتاه به ادبیات در این زمینه ثابت می کند که اکثریت این تحقیقات بر تاثیر انواع بازخورد بر خطاهای دستوری زبان آموزان تمرکز کرده اند؛ خطاهایی مانند کاربرد حرف تعریف "the" و "a" ( برای نمونه به بیچنر 2009 رجوع شود). فریس (1999) این نوع از خطاها را خطاهای تعلیم پذیر نامیده است. فریس در مقاله ای که در سال 1999 نوشت خطاهای زبانی زبان آموزان را به دو دسته تقسسم کرد: خطاهای تعلیم پذیر و تعلیم ناپذیر. به گفته ی وی خطاهای تعلیم پذیر به آن دسته از خطاها گفته می شود که قانون مند بوده و در الگوی خاصی رخ می دهند؛ در حالی که خطاهای تعلیم ناپذیر به آن دسته از خطاهایی گفته می شود که منطبق با قانون و دستوری نبوده و زبان آموزان نمی توانند برای اطلاح آنها به ساختار و مرجع خاصی رجوع کنند مانند خطاهایی که تحت تاثیر زبان مادری زبان آموزان رخ می دهند و یا خطاهایی در انتخاب مناسب کلمات. به گفته ی فریس در صد بالایی از خطاهای زبان آموزان جزء خطاهای تعلیم ناپذیرند. اما متاسفانه تحقیقات ناچیزی به چگونگی بازخورد بر این نوع از خطاها پرداخته اند.