مردم ساکن در مناطق ساحلی همواره زندگی خود را درگرو فعالیت های دریایی یافته اند. دسترسی به آبهای آزاد جهت تجارت یکی از اصلی ترین بهره برداری های این مردم بوده است. مردم استان سیستان و بلوچستان نیز در این حوزه از دیر باز تجارت با مناطق حاشیه خلیج فارس، هند، پاکستان و شرق افریقا را به عنوان یکی از منابع درآمد خود به کار بسته اند. در این میان ایمنی دریانوردی همواره در عمل یکی از چالشهای این نوع دریانوردی سنتی بوده است. عامل انسانی همواره به عنوان یکی از موثرترین عوامل موثر بر ایمنی دریایی مطرح بوده و آموزش به عنوان یکی از کلیدی ترین مفاهیم ارتقا منابع انسانی می تواند بر عملکرد عامل انسانی در سوانح دریایی تاثیرگذار باشد. این تحقیق با عنوان" تاثیر آموزشهای تخصصی دریایی بر ارتقاء ایمنی شناور های سنتی در بنادر استان سیستان و بلوچستان" است که در سال 1393 انجام شده است. در پژوهش حاضر، ابتدا به بررسی توصیفی آموزش های تخصصی دریایی موتورلنج های باری فعال در استان سیستان و بلوچستان پرداخته می شود. سپس با شناسایی عوامل موجود در این آموزش های تخصصی، اثربخشی هر یک از آنها بر ایمنی دریانوردی به کمک اطلاعات آماری مورد سنجش قرار می گیرد. در این تحقیق هر یک از این عوامل با استفاده از تکنیک آماریt جفتی از لحاظ اثربخشی بر ایمنی دریانوردی در شرایط قبل و بعد از آموزش سنجیده شده، نهایتاً میزان اثربخشی آموزش های تخصصی موجود بر ایمنی دریانوردی موتور لنج های باری فعال در استان سیستان و بلوچستان ارزیابی می گردند. ابزار پژوهش حاضر، پرسشنامه از نوع محقق ساخته بوده و از نرم افزار spss نیز برای تحلیل داده ها استفاده شده است. نتایج این تحقیق بیانگر آن است که هر یک از عوامل موجود در این آموزش های تخصصی به صورت منفرد بر ارتقای ایمنی دریانوردی شناورهای سنتی موثر بوده و موجب ارتقاء آن گشته اند و به طور کلی نتایج به دست آمده حاکی از اثربخشی آموزش بر ایمنی موتور لنج های باری فعال در استان سیستان و بلوچستان می باشد.