رشته کوه بزقوش در شمال غرب ایران و بین استان های آذربایجان شرقی و اردبیل و در محدوده جغرافیایی ´34 °37 و´52 °37 عرض شمالی و ´5 °47 و ´53 °47 طول شرقی قرار دارد. ارتفاعات بزقوش شامل تناوبی از سنگ‎های ولکانیک و ولکانوکلاستیک ائوسن است، که توسط دایک‎های میکرودیوریتی تا مونزونیتی قطع شده‎اند. این ارتفاعات بین دو گسل شمالی و جنوبی بزقوش مسدود شده و این دو گسل باعث راندگی این ارتفاعات به سمت دشت‎های سراب و میانه شده‎اند و در مجموع یک ساختار بالارانده را نشان می‎دهند. بررسی داده های دور سنجی و شناسایی ساختارها با کمک نقشه های زمین شناسی موجود در این پهنه ساختارهای متعددی از جمله گسل ها (با مکانیسم های تراستی، نرمال و امتدادلغز)، چین ها (تاقدیسی و ناودیسی) و حوضه ها و فرارانش ها را در این محدوده نشان می دهد. مراحل کار در این تحقیق شامل جمع‎آوری داده‎های میدانی، ترسیم نقشه‎های ساختاری، پردازش و تفکیک داده‎ها، محاسبه روندهای اصلی و در نهایت ارائه تحلیل با توجه به تشخیص ساختارهای عمده و مکانیسم و روند ساختارها است. بر این اساس با انجام چندین مرحله بازدید میدانی داده‎های مورد نیاز برای انجام مطالعات برداشت شده است و مرحله بعدی به کارگیری اطلاعات برداشتی جهت تهیه نقشه ساختاری محدوده که در این راستا از نقشه زمین‎شناسی، عکس‎های هوایی، تصاویر ماهواره‎ای نیز استفاده شده است و پس از تحلیل آن ها، روندهای اصلی ساختارهای محدوده مشخص شده است. نتایج حاصل از تحلیل برگشتی و مطالعات هندسی گسل‎ها و همچنین مطالعه ساختارها در محدوده بزقوش، مورد استفاده قرار گرفته تا تغییرات وضعیت ساختاری در طول قطعات گسل‎ و حتی چین خوردگی های منطقه تعیین گردده است. به منظور بررسی پیدایش ساختارها در کمربند رانده- چین خورده بزقوش، از آزمایش های فیزیکی استفاده شده است. در این آزمایش ها، مشاهدات تجربی امکان تجزیه و تحلیل جابجایی زمین در سراسر بخش بارگذاری شده در مدل زمین ساختی را فراهم آورده است. سپس با اعمال هندسه اولیه، شرایط مرزی و بارگذاری در مدل تجربی، نتایج با اعمال تنش، میدان های جابجایی و ساختارهای حاصل در مقایسه با ساختارهای موجود در طبیعت مورد ارزیابی قرار گرفته است.