با جدا شدن مالکیت از مدیریت در شرکت های سهامی، مدیران به عنوان نماینده سهامداران شرکت را اداره می کنند. با شکل گیری رابطه نمایندگی، بین مدیران و سهامداران تضاد منافع بوجود می آید که به آن مسئله نمایندگی می گویند. جهت حل مسئله نمایندگی مفهوم حاکمیت شرکتی مطرح شد. این فرض وجود دارد که حاکمیت شرکتی به حیات بلند مدت بنگاه اقتصادی اهمیت می دهد و از منافع سهامداران حمایت می کند. یکی از سازوکار های بسیار موثر حاکمیت شرکتی، نقش سهامداران نهادی است. این سهامداران می توانند با ایفا کردن نقش نظارتی، به عنوان یک عامل کنترلی و باز دارنده در مقابل مشکلات نمایندگی عمل کنند. هدف این تحقیق ارائه شواهدی در رابطه با نقش سهامداران نهادی در مدیریت سود از طریق دستکاری فعالیت های واقعی در بین شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران می باشد. این تحقیق در حوزه تحقیقات توصیفی پس رویدادی بوده و بررسی فرضیه های تحقیق به کمک تجزیه و تحلیل رگرسیون و به روش داده های تابلویی و با استفاده از اطلاعات 161 شرکت در دوره های زمانی 1392-1387 (جمعا 966 سال- شرکت) انجام شده است. نتایج این تحقیق مطابق انتظارات اولیه می باشد و نشان می دهد رابطه منفی و معنی داری بین درصد مالکیت سهامداران نهادی و معیار های مدیریت سود از طریق دستکاری فعالیت های واقعی (که شامل تغییرات غیر عادی هزینه تولید، تغییرات غیر عادی هزینه های اختیاری و تغییرات غیر عادی جریان های نقد عملیاتی می باشد) وجود دارد.