دور ریزی آب از درام های بویلر بازیاب حرارت سیکل های ترکیبی یکی از منابع مهم اتلاف آب و حرارت در این نوع نیروگاه ها به شمار می آید. بنابراین بازیابی آب و حرارت از آب دورریز شده بسیار با اهمیت به نظر می رسد. در این پایان نامه بازیابی آب و حرارت از این آب در تولید آب شیرین از یک منبع آب کمکی (چاه یا رودخانه) و گرمایش غیر مستقیم فضا مورد بررسی قرار می گیرد. به این منظور چیدمان هایی از دو سیستم بازیاب ارائه می شود. سیستم اول که از یک آب شیرین کن چند مرحله ای تراکم بخار گرمایشیmed-tvc استفاده می کند تنها به منظور تولید آب شیرین بکار گرفته می شود. در حالی که سیستم دوم که از یک آب شیرین کن چند مرحله ای تبخیر ناگهانی با باز گردش آب شور msf-br به عنوان بخش اصلی خود استفاده می کند قسمتی از گرمای آب دورریزی در گرمایش فضا (در نیروگاه) به کار می گیرد. در ابتدا این سیستم ها مورد تحلیل ترمودینامیکی قرار می گیرند. در گام بعد با به کار گیری یک تحلیل ترمو اکونومیک (که بر پایه روش اقتصادی نیازمندی های در آمدی کل trr بنا شده) هزینه جریان های خروجی سیستم مشخص می گردد. در انتها با بهینهسازی تابع هزینه آب شیرین تولیدی با توجه به محدودیت های موجود کمترین مقدار هزینه آب تولیدی تعیین می گردد. الگوریتم مورد استفاده در فرایند بهینه سازی الگوریتم ژنتیک می باشد. تمام مراحل مدل سازی ها و تحلیل ها در محیط برنامه نویسی نرم افزار matlab انجام می گیرد. نتایج حاصل شده نشان می دهد که آب شیرین کن های گرمایی با توجه به ویژگی هایشان گزینه مناسبی برای بازیابی آب و حرارت از آب دورریز شده بویلر های بازیاب حرارت سیکل های ترکیبی می باشند و امکان بازیابی تا درصد های بالایی را فراهم می آورند. همچنین تاثیر به کارگیری آب دورریزی در تولید آب شیرین، در کاهش مصرف سوخت، کاهش قیمت آب تولیدی و کاهش تولید آلاینده کربن دی اکسید قابل ملاحظه است.