شوری و قلیائیت خاک از فرایند های اصلی تخریب اراضی در مناطق خشک و نیمه خشک و از مهمترین عوامل محدود کننده رشد و کاهش عملکرد گیاهان مختلف محسوب می شوند. این پژوهش به منظور بررسی تاثیر شوری و قلیائیت بر ضریب آبگذری خاک با استفاده از روش خوشه بندی فازی در دشت مهاباد اجرا گردیده است. بدین منظور منطقه مورد مطالعه، شبکه بندی و مختصات جغرافیایی نقاط موردنظر مشخص شد، سپس به منطقه عزیمت و تعداد 70 پروفیل در مختصات تعیین شده قبلی حفر، تشریح و نمونه برداری گردید و برای انجام تجزیه های آزمایشگاهی به آزمایشگاه منتقل شد. همچنین آزمایشات اندازه گیری هدایت هیدرولیکی خاک به دو روش ارنست و پورشه نیز در محل پروفیل ها، با حفر چاهک هایی توسط آگر صورت گرفت. ضرایب همبستگی پیرسون برای پارامترهای اندازه گیری شده محاسبه گردید. همبستگی مثبت معنی داری بین ضریب آبگذری و شوری خاک مشاهده شد. همبستگی منفی معنی دار مورد انتظار بین ضریب آبگذری و قلیائیت خاک مشاهده نشد که علت این امر، پایین بودن و در محدوده نرمال قرار داشتن خاک منطقه از نظر قلیائیت تشخیص داده شد. به علت یکنواخت بودن بافت خاک در منطقه مورد مطالعه، همبستگی معنی داری بین ضریب آبگذری و بافت خاک مشاهده نشد. خوشه بندی فازی داده ها از طریق مینیمم سازی یک تابع عینی و تعیین درجه عضویت هر نمونه در هر یک از کلاس ها با درجه فازی 1/1 تا 2 انجام گرفت. خوشه بندی در نمای فازی 1/4 به عنوان مناسب ترین خوشه بندی پذیرفته شد و تعداد بهینه کلاس برای پارامترهای اندازه گیری شده 9 کلاس تعیین شد.