به منظور بررسی تأثیر مقادیر مختلف نیتروژن و الگوی کشت مخلوط بر کمیت و کیفیت علوفه جو و نخود فرنگی، آزمایشی در سال زراعی 91-1390 به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با 3 تکرار در مزرعه دانشگاه گنبد کاووس به اجرا در آمد. عامل های مورد بررسی مشتمل بر ا لگوی کاشت در 5 سطح و شامل کشت خا لص جو، کشت مخلوط جایگزین 75 درصد جو و 25 درصد نخود فرنگی، کشت مخلوط جایگزین 50 درصد جو و 50 درصد نخود فرنگی، کشت مخلوط جایگزین 25 درصد جو و 75 درصد نخود فرنگی و کشت خالص نخود فرنگی و عامل نیتروژن در چهار سطح و شامل عدم مصرف و مصرف 25، 50 و 75 کیلوگرم نیتروژن خالص در هکتار با منبع اوره 46 درصد بود. نتایج نشان داد که کشت خالص جو بیش ترین عملکرد علوفه را با 17/16 تن در هکتار داشت. با کاهش نسبت جو در کشت مخلوط، عملکرد علوفه هم کاهش یافت به طوری که حداقل عملکرد در کشت مخلوط با 9/62 تن در هکتار از تیمار کشت مخلوط 25 درصد جو و 75 درصد نخود فرنگی به دست آمد. تیمار کشت خالص نخود فرنگی با 6/71تن در هکتار حداقل عملکرد را در بین تیمارها تولید کرد. کشت خالص جو بیش ترین فیبر را داشت ولی سایر صفات در جو حداقل بود. حداقل فیبر غیر قابل حل در شوینده های اسیدی مربوط به کشت خالص نخود فرنگی و حداکثر سایر صفات مربوط به این تیمار بود. نسبت برابری زمین در تیمارهای کشت مخلوط کمتر از یک بود که نشان دهنده نامطلوب بودن کشت مخلوط جو و نخود فرنگی از این نظر می باشد. افزایش نیتروژن باعث افزایش عملکرد علوفه شد اما نسبت برابری زمین تغییر محسوسی نداشت. ضریب نسبی تراکم در جو و نسبت رقابتی و شاخص غالبیت جو در هر سه تیمار کشت مخلوط بیش تر بود. کشت مخلوط سود اقتصادی نداشت.