توکسوپلاسما گوندای یک عامل مهم مشترک انسان و دام است. گربه،¬ مهم¬ترین میزبان اصلی و در ضمن یکی از میزبانان واسط این تک¬یاخته است که ممکن است متحمل عوارضی هم¬چون سقط، اختلالات عصبی و بینایی ¬گردد. بیماری در میزبان واسط در مرحله¬ی اول به شکل حاد و در مرحله¬ی مزمن معمولاً تا آخر عمر میزبان باقی می¬ماند. پراکندگی گربه¬های ولگرد در شهر اهواز زیاد بوده و به نظر می-رسد این جمعیت نقش مهمی در شیوع توکسوپلاسموز در میزبانان واسط داشته باشند. در تحقیق اخیر، سرم و خون کامل 100 گربه¬ی ولگرد برای تشخیص توکسوپلاسموز با استفاده از الایزا و آگلوتیناسیون تغییر یافته و واکنش زنجیره¬ای پلی¬مراز مورد آزمایش قرار گرقتند. در ضمن گربه¬ها با روش آگلوتیناسیون تغییر یافته از نظر آلودگی به تک یاخته¬ی نئوسپورا کانینوم بررسی شدند. آنالیز داده¬ها بر اساس آزمون مربع کای و آزمون فیشر با نرم¬افزار spss انجام گرفت. با توجه به نتایج الایزا الایزا و آگلوتیناسیون تغییر یافته، شیوع عفونت توکسوپلاسما به ترتیب 30% و 35% بود. این شیوع در جنس نر بر اساس الایزا و آگلوتیناسیون تغییر یافته به ترتیب 33/53% و 71/48% و در جنس ماده 66/46% و 28/51% بود و تفاوت معنی¬داری بین نر و ماده وجود نداشت (05/0<p). اختلاف معنی¬داری بین گروه های سنی و میزان آلودگی وجود داشت که بیشترین میزان در گروه سنی جوان میباشد. واکنش زنجیره¬ای پلی¬مراز، مرحله¬ی حاد عفونت توکسوپلاسما گوندای را در 8 نمونه از 100 گربه¬ی مورد بررسی نشان داد. بر اساس مطالعه¬ی حاضر، شیوع عفونت توکسوپلاسما گوندای در گربه¬های شهر اهواز به¬خصوص در مرحله¬ی مزمن به طور قابل توجهی بالا می¬باشد و ممکن است این حیوانات از بیماری رنج برده یا انگل را در محیط پراکنده کنند.

لکوز آنزئوتیک گاوی بیماری است که انتشار جهانی دارد و با ایجاد اختلال در تکثیر سلول های لنفاوی، می تواند موجب لنفوسیتوز پایدار،لنفومای بدخیم یا لوسمی شود. این بیماری بوسیله ویروسی از خانواده رتروویریده در جنس دلتارتروویروس ایجاد می شود. بدلیل عدم وجود واکسن و یا درمان مناسب عفونت های ناشی از این ویروس باعث خسارات اقتصادی قابل توجه و صرف هزینه های هنگفت برای انجام برنامه های کنترل و ریشه کنی می شود. اساس کنترل این بیماری بر مبنای شناسایی حیوانات آلوده با روش های سرولوژی و حذف آن ها است. با توجه به احتمال انتقال این ویروس به گاومیش این مطالعه با هدف بررسی میزان شیوع آلودگی با blv درجمعیت گاومیش درشهراهواز انجام شد. به این منظور تعدا 529 رأس گاومیش شامل 261 رأس گاومیش ماده و 268 رأس گاومیش نر خونگیری شده و با روش الیزا موردآزمایش قرارگرفتند. براساس نتایج بدست آمده تنها دریک رأس (18/0 درصد) از حیوانات مورد آزمایش (یک گاومیش ماده 8 ساله) آنتی بادی ضد blv نشان داده شد. نتایج این مطالعه با نتایج حاصل از برخی محققین دیگر که میزان شیوع آلودگی با blvدر گاومیش را بسیار اندک گزارش کرده اند همخوانی دارد.

به منظور بررسی شیوع سرمی آلودگی به ویروس طاعون نشخوارکنندگان کوچک در شترهای استان خوزستان ، از 150 نفر شتر خونگیری به عمل آمده که پس از جدا سازی سرم توسط سانتریفیوژ در دور 2000 به مدت 10 دقیقه و ذخیره کردن در دمای 20- درجه سانتیگراد و همچنین خونگیری از 16 رأس گوسفند که واکسن طاعون نشخوار کنندگان کوچک را دریافت کرده بودند و جدا سازی سرم و ذخیره سازی در 20- درجه سانتیگراد، در نهایت نمونه های فوق همگی از نظر وجود آنتی بادی بر علیه ویروس ppr مورد بررسی قرارگرفتند که یک مورد از نمونه های شتر و تمامی نمونه های کنترل مثبت سرم گوسفندها مثبت اعلام گردید.

سیاه زخم توسط باکتری گرم مثبت و اسپوردار باسیلوس آنتراسیس، ایجاد می شود. سم سیاه زخم از سه پروتئین آنتی ژن حفاظتی(pa)، فاکتور کشنده(lf) و فاکتور ادم(ef)، ساخته می شود. واکسن های کنونی علیه سیاه زخم،از pa بعنوان جزء اصلی خود استفاده می کنند، چونکه pa ایمنی حفاظتی ایجاد می کند. ایمنی زایی با این واکسن ها ممکنست که اثرات جانبی را القا کند و به منظور حفظ ایمنی، نیاز به چندین دوز یادآور می باشد. بنابراین به یک واکسن پیشرفته، ایمن، موثر و ارزان علیه سیاه زخم نیاز است. هدف از این تحقیق کلون و بیان ژن آنتی ژن حفاظتی باسیلوس آنتراسیس بصورت پروتئین فیوژن با mbp در باکتری e.coli بود. ژن آنتی ژن حفاظتی در وکتور pmal-c2x کلون گردید و این ساختار در سویه میزبان e.coli dh5∝ بیان شد. بیان آنتی ژن توسط روش های sds-page و وسترن بلات نشان داده شد. نتایج این تحقیق نشان می دهد که پلاسمید نوترکیب pmal-c2x، آنتی ژن حفاظتی را بصورت کارا بیان می کند و می توان از آن بعنوان یک حامل مناسب جهت تولید آنتی ژن pa به منظور استفاده در کیت های تشخیصی و نیز واکسیناسیون استفاده کرد.

منتوفین و برم هگزین به ترتیب از داروهای برونکودیلاتور گیاهی و صناعی هستند که در مدیریت عوارض بیماری های تنفسی به کار می روند. هدف از این مطالعه، ارزیابی اثر تجویز منتوفین و برم هگزین بر روند تولید پادتن علیه واکسن آنفلوانزای کشته ی تحت تیپ (h9n2) می باشد. بدین منظور 105 قطعه جوجه ی گوشتی یک روزه، به طور تصادفی به 3 گروه مساوی 35 قطعه ای b,a وc تقسیم شدند. گروه a منتوفین و گروه b برم هگزین را به ترتیب به میزان 0/5 و 1 میلی لیتر به ازای هر لیتر آب آشامیدنی، در 2 روز اول هر هفته، تا پایان آزمایش (44 روزگی)، دریافت کردند. جوجه های گروه c به عنوان شاهد، درمان نشده نگه داری شدند. جوجه های هر سه گروه در روز نهم، با واکسن آنفلوانزای کشته ی تحت تیپ (h9n2)، به صورت زیرجلدی در ناحیه ی پشت گردن واکسینه شدند. در روزهای صفر، 7، 21، 28 و 35 بعد از واکسیناسیون، از 10 قطعه جوجه از هر گروه، به طور تصادفی، خون گیری از ورید بال به عمل آمد. سپس عیار پادتن ویژه ی واکسن کشته ی آنفلوانزا به روش آزمایش ممانعت از هماگلوتیناسیون تعیین گردید. نتایج این مطالعه نشان داد که تجویز منتوفین و برم هگزین منجر به افزایش معنی دار عیار پادتن اختصاصی در برابر واکسن آنفلوانزای کشته ی پرندگان، در روزهای 21، 28 و 35 بعد از واکسیناسیون می شود (0/05>p). بنابراین می توان گفت که برم هگزین و منتوفین، تأثیر مثبتی بر ایمنی هومورال پرندگان در برابر واکسن آنفلوانزای کشته دارند. هم چنین تأثیر منتوفین بر پاسخ ایمنی پرندگان، سریع تر و بیشتر از برم هگزین است.