چندین روایت درباره ی تنظیم وقت و تقسیم اوقات روزانه وجود دارد که برخی به تقسیم سه گانه ی و برخی دیگر به تقسیم چهارگانه ی آن اشاره دارد. رساله ی حاضر با روش خاصّ بررسی مسائل اخلاقی به طریق نقلی و با شیوه ی کتابخانه ای ـ تحلیلی با کمک آیات و احادیثی که به منزله ی شرح و تفسیر این روایات شمرده می شوند و نیز بهره گیری از آراء علمای اخلاق، نظریه ی اخلاقی اسلام درباره ی تقسیم اوقات روزانه را کاوش و تبیین می کند. مطابق این تحقیق می توان گفت: در مدل پیشنهادی اسلام، بخشی از اوقات روزانه به عبادت و رابطه با خدا، بخشی به تأمین معاش و سامان دادن زندگی، قسمتی به معاشرت با دیگران (اعم از ارتباط با خوبان و حضور در محضر عالمان با بصیرت) و قسمتی هم به تفریحات سالم اختصاص یافته است. این تقسیم با نگاهی منطبق بر هستی شناسی، انسان شناسی و ارزش شناسی حاکم در منطق اسلام می باشد و بر اساس آن، همه ی نیازهای بشر در دو بخش مادّی و معنوی، در سه ساحت بدن، نفس و روح در ابعاد بندگی، فردی، اجتماعی و خانوادگی و دو نشئه ی کلّی حیات (دنیا و آخرت) امکان پاسخ گویی مناسب پیدا می کند. تبیین هر یک از فرازهای تقسیم چهار گانه و ارتباط سازوَر بین آنها ـ به ویژه با توجّه به نیازهای زمانه و لزوم اتّخاذ سبکی بروز و در عین حال دینی، برای زندگی ـ مورد توجّه قرار گرفته و بدین رو، تحقیقی جدید و ضروری شمرده می شود که برای گروه های زیر مفید است: محقّقان علوم تربیتی، موسّسات تربیت محور و مربیانی و پرسشگرانی که در رابطه با پاسخگو بودن دستورات اخلاقی اسلام راجع به برنامه ریزی زندگی امروزی دغدغه هایی را مطرح می کنند و .... و ما توفیقی الا بالله.