دربین روش های بهسازی خاک، ستون های سنگی تا به حال به طور گسترده مورد استفاده قرار گرفته و این روش به طور موفقیت آمیزی در بهبود وضعیت خاک سست موثر بوده است. تأثیر موفقیت آمیز این روش در افزایش سختی خاک های ریزدانه ی اشباع، افزایش ظرفیت باربری، کاهش نشست ها و سرعت دهی به انجام فرآیند تحکیم به اثبات رسیده است. علی رغم استفاده ی گسترده از ستون های سنگی و پیشرفت های موجود در زمینه روش ساخت و تجهیزات مورد استفاده، روش های طراحی موجود برای آن ها تجربی هستند و تنها اطلاعات محدودی درباره ی نحوه ی طراحی این ستون ها در آیین نامه ها و کتاب های مرجع موجود است. در این پایان نامه و در قالب مطالعه ای پارامتری تاثیر ستون سنگی با حجم ثابت بر روی نشست و ظرفیت باربری خاک ریزدانه بابل بررسی و ارزیابی گردید. در این راستا ضمن ساخت مدل اجزای محدود از خاک ریزدانه با مشخصات خاک بابل از نوع رس در نرم افزار plaxis و استفاده از نظریه سلول واحد برای ستون های سنگی تغییر پارامترهای طول، قطر و فاصله بین ستون های سنگی، تاثیر پارامترهای مذکور بررسی و تحلیل گردید. مطابق نتایج تحقیق، افزایش قطر ستون های سنگی باعث کاهش نشست در خاک ریزدانه به طور خاص در زیر محور مرکزی می گردد. براین اساس بیشترین کاهش نشست برای طول های مختلف به میزان 64 درصد مربوط به طول 12 متر می باشد، بیشترین کاهش نشست برای قطرهای مختلف به میزان 76 درصد مربوط به قطر 1/5 متر می باشد و بیشترین کاهش نشست برای فواصل مختلف به میزان 63 درصد است که مربوط به فاصله ی 2 متر می باشد. و همچنین مشاهده گردید در ستون های سنگی با حجم ثابت با مسلح کردن و یا افزایش طول و قطر ستون های کناری در گروه ستون سنگی می توان نشست را کاهش داده و ظرفیت باربری بالاتری بدست اورد.