در سال های اخیر پیشرفتهای قابل توجهی در زمینهی مینیاتورسازی صورت گرفته است. امروزه مینیاتورسازی همه ی سیستم ها، به عنوان مثال مکانیکی، سیالی، الکترومکانیکی و یا گرمایی، تا اندازه های زیر میکرومتری امکان پذیر است. در دهه ی1980، این دست آوردها منجر به پیدایش شاخهی جدید سیستم های میکروالکترومکانیکی شد. بعد ها، در دهه ی1990، این شاخه با ساخته شدن سیستم میکروالکترومکانیکی برای کاربردهای بیومدیکال و بیولوژیکی و شیمیایی به طور قابل ملاحظه ای گسترش یافت. این سیستم ها شارش سیالات که تحت شرایط غیر معمول و ناشناخته انجام می شد را به کار می گرفت که به طور طبیعی منجر به پیدایش رشته جدید میکروفلوئیدیک شد. امید آن میرود که کنترل کامل شارش در مقیاس میکرومتری منجر به ساخت میکروسیستم های فوق پیچیده شود که سیالات میتوانند به صورت کنترل شده به گردش در آمده و امور زیادی را در میکروکانال ها انجام دهند. در این طرح به دلیل اهمیت رشته ی میکروفلوئیدیکی سعی برآن است تا ساخت ابزارهای میکروفلوئیدیک صورت گیرد و در راستای تحقق بخشیدن به این هدف رآکتوری برای ایجاد چسبندگی بین پلیمر و شیشه که یکی از مراحل اصلی در ساخت تراشه های میکروفلوئیدیکی است بررسی شده است و چیدمانی که نتیجه ی مطلوب را ارائه می دهد معرفی شده است . همچنین یک میکروکانال سیالی با استفاده از لیتوگرافی نوری، لیتوگرافی نرم و اعمال پلاسما ساخته شده است. ترکیب این تکنیک ها روش کارامدی ارائه می دهد که می توان با استفاده از آن کانال هایی با سطح مقطع متغیر ساخت.

در این پژوهش تلاش شده است با بررسی های رئولوژیکی و شبیه سازی رفتار یک سیال پیچیده مشخصه یابی شود. این سیال یک سیال غلیظ شونده در برش بوده است. با بررسی پسماند این سیال پارامترهای مهم که در رفتار غلیظ شوندگی نقش بسزایی دارند مشخص گردیدند. با کمک این مشخصه یابی میتوان مکانیزم رفتار این سیالات را بهتر درک نمود.

هدف از این تحقیق طراحی و ساخت یک سیستم میکروفلوییدیکی به منظور جداسازی مغناطیسی ذرات مغناطیسی داخل فروسیال با غلظت پایین ذرات مغناطیسی است. پس از طراحی و ساخت به بررسی تاثیر پارامترهایی مانند: میدان مغناطیسی ، آهنگ شارش تزریق ورودی به کانال و غلظت فروسیال ورودی بر راندمان جداسازی این کانال پرداخته ایم.