نام پژوهشگر: محمدجواد اصغری ابراهیمآباد
نفیسه نوری محمدسعید عبدخدایی
هدف پژوهش حاضر، بررسی رابطه اظهار دینداری و اهمال کاری با نقش واسطه ای سبک های دفاعی بود. و بررسی این مسئله که آیا سبک های دفاعی می تواند به عنوان میانجی رابطه ی اظهار دینداری و اهمال کاری ایفای نقش کند؟ تحقیق حاضر توصیفی و از نوع همبستگی می باشد. جامعه آماری افراد 20 تا 60 ساله ساکن شهر مشهد و نمونه مورد بررسی که با روش نمونه گیری دردسترس انتخاب شد، 384 نفربودند. ابزار گردآوری داده ها مقیاس اهمال کاری تاکمن، پرسشنامه سبک های دفاعی و مقیاس دینداری خدایاری فرد و همکاران بود. داده ها با استفاده از همبستگی پیرسون، تحلیل رگرسیون چندگانه، تحلیل مسیر و تحلیل واریانس مورد بررسی قرار گرفت. نتایج به دست آمده نشان داد که بین میزان اظهار دینداری و اهمال کاری همبستگی منفی معنادار وجود دارد (۰۱/۰p<)، بین میزان اظهار دینداری و سبک دفاعی رشد یافته همبستگی مثبت معنادار وجود دارد (۰۱/۰p<)، بین اظهار دینداری و سبک دفاعی نوروتیک همبستگی مثبت معنادار وجود دارد (۰۱/۰p<). از یافته ها می توان این نتیجه را گرفت که متغیر عواطف دینی، سبک دفاعی رشد یافته و سبک دفاعی رشد نایافته پیش بینی کننده های خوبی برای اهمال کاری می باشند. همچنین سبک های دفاعی نمی تواند نقش میانجی گرایانه ای بین اهمال کاری و دینداری ایفا کنند.
طاهره سالار آبکوهی حمیدرضا آقامحمدیان شعرباف
زمینۀ مسأله و هدف پژوهش: پژوهشگران بر این باورند که عوامل مؤثر بر سبک های فرزند پروری را می توان به سه دسته تقسیم کرد: خصوصیات فردی کودک، ویژگی های شخصیتی والدین و منابع بافتی. در این میان، نقش ویژگی های شخصیتی والدین، دارای بیشترین اهمیت است و بر سایر عوامل نیز تأثیر می گذارد. هدف پژوهش حاضر، بررسی نقش ویژگی های شخصیتی والدین با میانجیگری رضایت زناشویی در پیش بینی سبک های فرزند پروری بود. روش: در این مطالعه که از نوع توصیفی و غیر آزمایشی بود، 85 نفر از مادران کودکان پیش دبستانی به روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای و نمونه گیری در دسترس انتخاب شد. متغیر های پژوهش توسط پرسشنامه پنج عاملی نئو، پرسشنامه رضایت زناشویی انریچ و پرسشنامه شیوه های فرزند پروری بامریند مورد سنجش قرار گرفت. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از روش تحلیل مسیر، استفاده کردیم. یافته ها: نتایج به دست آمده از آزمون تحلیل مسیر حاکی از عدم برازش کلی مدل و الگو بود. نتیجه گیری: بر طبق یافته های پژوهش، ویژگی های شخصیت به طور غیر مستقیم و با میانجیگری رضایت زناشویی، قادر به پیش بینی سبک های فرزند پروری نمی باشند.