زمینه: بارزترین ویژگی یک مزیت رقابتی مشکل بودن تقلید از آن است و یا در واقع منحصربه فرد بودن آن است که این باعث بوجود آمدن ارزشی متفاوت با ارزش دیگران می شود؛ و هم چنین نوآوری استراتژیک با به وجود آوردن استراتژی های جدید و تغییرها در قوانین صنعت و از بین بردن فرضیه های سنتی و بوجود آوردن فرضیه های جدید به خلق ارزش های جدید برای مشتری می پردازد. هدف: هدف این پژوهش این است که عوامل موثر بر مزیت رقابتی با تاکید بر ظرفیت نوآوری استراتژیک بررسی گردد و هم چنین با بررسی عوامل موثر بر ظرفیت نوآوری استراتژیک راه های افزایش این ظرفیت را یافت. روش شناسی: این پژوهش به صورت یک مدل ارائه شده است که پس از تحلیل داده های گردآوری شده از 99 نفر از 42 شرکت دانش بنیان در پارک علم و فناوری فارس که به صورت پرسش نامه در بین افراد توزیع گردید با استفاده از روش معادلات ساختاری و نرم افزار pls داده ها تجزیه و تحلیل گردیدند. یافته ها: قابلیت اتحاد، قابلیت مدیریت دانش، قابلیت پویا و قابلیت فناورانه بر ظرفیت نوآوری استراتژیک تاثیر مستقیم و مثبت دارند؛ و هم چنین ظرفیت نوآوری استراتژیک بر مزیت رقابتی تاثیر مسثقیم و مثبت دارد و پویایی محیطی و ریسک پذیری نیز بر رابطه ی بین ظرفیت نوآوری استراتژیک و مزیت رقابتی تاثیر می گذارند. نتیجه گیری: یکی از راه های کسب مزیت رقابتی در شرکت ها تقویت ظرفیت نوآوری استراتژیک می باشد یعنی شرکت ها اگر بتوانند به صورت منظم نوآوری استراتژیک داشته باشند، می توانند به مزیت رقابتی برسند؛ حال برای این که یک شرکت بتواند این قدرت را داشته باشد که بتواند نوآوری استراتژیک ایجاد کند نیازمند این است که یک سری قابلیت های خود را تقویت کند که برخی از این قابلیت ها، قابلیت های اتحاد، فناورانه، پویا و مدیریت دانش می باشند.