منابع ژنتیک به عنوان بخشی ازمنابع طبیعی کشورها که ضرورت حفظ و حمایت از آن ها اخیرا به موضوع مورد توجه کشورهای دارای این منابع مبدل شده یکی از موضوعات مورد توجه نظام های حقوقی مالکیت فکری است.منابع ژنتیک به عنوان مواد خام پایه اختراعات زیست فناوری مورد حمایت نظام حقوقی مالکیت فکری قرار گرفته اند. این نظام حمایتی دوگانه در قالب منع کسب هرگونه حق انحصاری نسبت به این منابع بدون کسب اجازه از جوامع دارنده و انتقال آن ها تحت ترتیبات خاص قراردادی موسوم به قراردادهای دسترسی و تقسیم منافع و یااعمال نظام های حمایتی مالکیت فکری به شیوه ای نوین مورد حمایت قرار می گیرد. اعمال نظام حمایتی همه جانبه ازاین منابع می تواند در کاهش پدیده سرقت زیستی که اکثر کشورهای درحال توسعه باآن دست به گریبان هستند تأثیر گذار باشد.