ذرت به عنوان یکی از اصلی ترین غذاهای انسان و دام همیشه مورد توجه بوده است که جنبه های اجتماعی، اقتصادی و سیاسی زندگی مردم را تحت تاثیر خود قرار داده است. افزایش بازده عوامل تولید از طریق بهبود کارایی ذرت کاران به منظور تامین این ماده غذایی ارزشمند، همیشه مورد توجه مردم ایران و جهان بوده است. هدف از انجام این مطالعه بررسی انواع کارایی ذرت کاران با استفاده از روش تحلیل پوششی داده ها می باشد. برای این منظور با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی، 164 بهره بردار ذرت، در شهرستان بوئین زهرا انتخاب شدند. اطلاعات لازم از طریق تکمیل پرسشنامه در سال زراعی 92-1391 تکمیل گردید. نتایج بدست آمده از تحلیل پوششی داده ها نشان می دهد که میانگین کارایی فنی 27 درصد، میانگین کارایی مدیریت 41 درصد و میانگین کارایی مقیاس 5/70 درصد است. بنابراین متوسط کارایی مقیاس از متوسط کارایی فنی بیش تر است، یعنی مشکل مدیریت، بیش تر از مشکل اندازه و حجم فعالیت است. از این رو می توان با تجدید نظر در سیاست ها و خط مشی های اعمال شده در ارتباط با تولید ذرت، از جمله سیاست های قیمت گذاری، حمایتی واعتباری، کارایی فنی و مدیریتی تولید ذرت را افزایش داد.