موعودباوری و انتظار برای آمدن منجی تقریبا در همه ادیان و مذاهب به نوعی وجود داشته و باورمندان به این اعتقاد در مذاهب مختلف متاثر از این تفکر کنش هایی را انجام می دهند. این اعتقاد به عنوان یکی از اصلی ترین مبناهای اعتقادی در تفکر شیعه اثنی-عشری شمرده شده و پیوند محکمی با کنش های فردی و اجتماعی شیعیان دارد. بنابراین به عنوان یک پدیده ی فراگیر اجتماعی ظرفیت مطالعه جامعه شناختی دارد. این پژوهش که یک پژوهش اکتشافی است با هدف بررسی تجربه زیسته انتظار، شناسائی ویژگی های منتظران امام زمان (عج)، و بررسی خصوصیات منجی موعود از منظر این منتظران، در مسجد جمکران که یکی از اماکن منتسب به امام زمان است انجام شد. این پژوهش علاوه بر این که به نتایجی در زمینه شناسائی سنخ های زائران و جهان زندگی در جمکراندست یافت. از نظر روشی نیز با استفاده از ابزار کیفی مصاحبه روائی، فرصتی را فراهم آورد تا به صورت یک نمونه ی عملی و آزموده شده در کارهای کیفی مورد استفاده قرار گرفته و جزئیاتی از نمونه ها در اختیار پژوهش قرار دهد که کم تر با سایر روش های کیفی و حتی کمّی می توان به آن ها دست یافت. روایت زندگی نمونه ها با کم ترین حک و اصلاح در متن مصاحبه ساخته شد که به نظر می رسد در تحقیق های علوم اجتماعی در حوز ه ی دین از اولین نمونه ها باشد. در بیش تر این روایت ها فرآیند رشد و شکل گیری باور به امام زمان در زندگی زیسته ی زائران ارائه شده است