هدف از تحقیق حاضر، تعیین اثر نوع، صحت و زمان ارائه ی پیش نشانه بر زمان واکنش انتخابی کل بدن بر مبنای نظریه ی بازداری بازگشت بود. به این منظور در این تحقیق،16 نفر از دانشجویان دختر تربیت بدنی دانشگاه الزهرا(س)، برای شرکت در پژوهش به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. در این مطالعه، دستگاه زمان واکنش هشت جهته با قابلیت ارائه ی پیش نشانه مورد استفاده قرار گرفت و از پیش نشانه ی دیداری و شنیداری معتبر و نامعتبر با پیش دوره های 1000 و 500 ،100،200میلی ثانیه بین پیش نشانه و محرک با ترتیب تصادفی استفاده شد. شرکت کنندگان یک دسته ی 5 کوششی آشنایی با تکلیف و 18 دسته ی 5 کوششی آزمون را با ترتیب تصادفی انجام دادند. دسته کوشش ها عبارت بود از: پیش نشانه ی بینایی معتبر، پیش نشانه ی بینایی نامعتبر، پیش نشانه ی شنیداری معتبر، پیش نشانه ی شنیداری نامعتبر در 4 فاصله زمانی بین پیش نشانه و محرک(soa) مختلف و کنترل(بدون پیش نشانه) در حالت بینایی و شنیداری. روش اجرا اینگونه بود که در ابتدا، شرکت کننده ها روی مربع صفر مرکز صفحه قرار گرفته و به صفر مرکز مانیتوری که در مقابل آن ها قرار گرفته بود، خیره می شدند. در دسته کوشش های بینایی، یکی از اعداد (3،5،7،1) به عنوان پیش نشانه در مانیتور ظاهر می شد و در دسته کوشش های شنیداری، فرد به صدای پخش شده از اسپیکر (اعداد3،5،7،1) گوش می کرد. پس از ارائه ی پیش نشانه، محرک که شامل یکی از همین اعداد است، در یکی از فواصل soa به صورت تصادفی ارائه می شد. شرکت کننده ها می بایست بلافاصله پس از مشاهده ی محرک، در کوتاه ترین زمان ممکن، به همان سمت، به صورت جفت پا پرش کرده، تا زمان واکنش آن ها ثبت شود. جهت تجزیه و تحلیل و آزمون فرضیه ها از آمار استنباطی تحلیل واریانس با اندازه گیری تکراری با سطح معناداری کمتر از 0/05 استفاده شد. نتایج تجزیه و تحلیل نشان داد که زمان واکنش در شرایط پیش نشانه ی معتبر بهتر از شرایط نامعتبر و بدون پیش نشانه بود. زمان واکنش بین soa 100 و 200 میلی ثانیه: در شرایط پیش نشانه ی دیداری معتبر، شرایط پیش نشانه ی دیداری نامعتبر، شرایط پیش نشانه ی شنیداری معتبر، و پیش نشانه ی شنیداری نامعتبر تفاوت معناداری مشاهده نشد، اما بین سایر سطوح soa تفاوت معنادار مشاهده شد. بین زمان واکنش در شرایط پیش نشانه ی دیداری و شنیداری تفاوت معناداری وجود دارد و زمان واکنش در شرایط پیش نشانه ی دیداری بهتر از شرایط شنیداری بود. و هم چنین زمان واکنش در شرایط دیداری نامعتبر بهتر از شنیداری نامعتبر و زمان واکنش در شرایط دیداری معتبر بهتر از شرایط شنیداری معتبر است.