با توجه به کمبود پژوهش¬ها در زمینه تاثیر انواع تمرینات استقامتی، مقاومتی و موازی بر پروتئین¬اوری، هدف از پژوهش حاضر تعیین و مقایسه تاثیر سه نوع تمرین استقامتی، مقاومتی و موازی بر پروتئین اوری استراحتی زنان جوان فعال بود. بدین منظور 28 زن جوان فعال به صورت هدفمند در دسترس انتخاب شدند و به طور تصادفی به چهار گروه استقامتی، مقاومتی، موازی و کنترل تقسیم شدند. سه گروه تجربی در 8 هفته تمرین استقامتی یا مقاومتی یا موازی فزاینده شرکت کردند. گروه کنترل از هیچ برنامه فعالیت منظم پیروی نکرد. قبل و بعد از دوره تمرین نمونه ادراری استراحتی از آزمودنی¬ها گرفته شد. برای هر نمونه آلبومین، توتال پروتئین، بتا2 میکروگلوبولین، کراتینین و نسبت پروتئین به کراتینین اندازه گیری و محاسبه شد. جهت بررسی و مقایسه تغییرات متغیر¬ها در چهار گروه پژوهش از روش آماری تحلیل واریانس عاملی با اندازه گیری مکرر استفاده شد. نتایج نشان داد، 8 هفته تمرین (استقامتی، مقاومتی و موازی) باعث تغییر معنادار پروتئین¬اوری گلومرولی و توبولی – هر دو - در زنان جوان فعال نشدند (p>0. 05). از طرفی بین سه نوع تمرین نیز تفاوت معناداری در هیچکدام از متغیر¬ها وجود نداشت (p>0. 05). نسبت پروتئین به کراتینین ادراری نیز در دامنه طبیعی خود قرار داشت. به نظر می¬رسد تمرین باعث تغییر معنی دار در پروتئین اوری استراحتی نشود و این موضوع ارتباطی به نوع تمرین نداشته باشد. به هر حال نتایج متفاوت در ادبیات پژوهش لزوم انجام بررسی¬های بیشتر در آینده را نشان می¬دهد. فعال بودن آزمودنی¬های پژوهش حاضر، تعداد کم آن¬ها و شدت نه چندان بالا در پژوهش حاضر می¬تواند در آینده مورد توجه قرار گیرد. اما در پژوهش حاضر چنین پروتوکلی با چنین آزمودنی¬ها، تغییری در کارکرد گلومرولی و توبولی کلیه¬ها در زنان استراحت ایجاد نکرد.