هدف از پژوهش حاضر بررسی کیفیت زندگی مرتبط با تندرستی در کارکنان فعال و غیر فعال زندان های استان بوشهر می باشد. جامعه ی آماری در پژوهش حاضر شامل کلیه ی کارکنان فعال زندان های استان بوشهر (اعم از رسمی و پیمانی) و کارکنان غیر فعال (بازنشسته) اداره ی کل زندان های استان بوشهر(اعم از رسمی و پیمانی) می باشد. تعداد کل کارکنان 320 نفر می باشد (302 نفر مرد و 18 نفر زن). روش نمونه گیری به شیوه تصادفی ساده انجام گرفت حجم نمونه انتخاب شده کارکنان فعال طبق جدول مورگان 160 نفر می-باشد همچنین کارکنان غیر فعال (بازنشسته) 20 نفر می باشد که به کم بودن جامعه ی آماری این گروه از روش تمام شماری استفاده گردید. آزمودنی ها به پرسشنامه ی محقق ساخته ی کیفیت زندگی مرتبط با تندرستی پاسخ دادند. جهت تجزیه و تحلیل آزمون های آمار توصیفی، و تحلیل رگرسیون چندگانه، تحلیل واریانس یک راهه، تحلیل واریانس دو راهه و ضریب همبستگی پیرسون، مورد استفاده قرار گرفته است. نتایج نشان دادند که سلامت عمومی افراد فعال بیشتر از افراد غیر فعال است. نتایج مقایسه بین پاسخگویان از لحاظ میزان سلامت روانی عاطفی نشان داد که بین میزان سلامت روانی عاطفی پاسخگویان فعال و غیر فعال تفاوت معنی دار وجود دارد همچنین میانگین سلامت روانی و عاطفی پاسخگویان فعال و میانگین افراد غیر فعال حاکی از آن است که سلامت روانی و عاطفی افراد فعال بیشتر از افراد غیر فعال است. نتایج مقایسه بین پاسخگویان از لحاظ میزان رضایت از زندگی نشان داد که بین میزان رضایت از زندگی پاسخگویان فعال و غیر فعال تفاوت معنی دار وجود ندارد . بین پاسخگویان دارای سه فرزند و بیشتر بوده با پاسخگویانی که بدون فرزند یا دو فرزند هستند در سطح آلفای0/05 تفاوت معنی دار وجود دارد. بین سابقه ی کار و کیفیت زندگی مرتبط با تندرسی رابطه منفی معنی دار وجود دارد. بر حسب رشته ی شغلی از لحاظ کیفیت زندگی مرتبط با تندرسی تفاوت معنی دار وجود دارد. به طور کلی میزان درآمد، تعداد فرزند، حمایت اجتماعی، سلامت روانی رابطه معناداری را با کیفیت زندگی سلامت محور نشان می دهند و وضعیت مالکیت مسکن و جنس پاسخگویان رابطه ای با کیفیت زندگی مرتبط با تندرستی نشان نمی دهند.