کپسوله کردن سلول های زنده، باعث افزایش پایداری سیستم های میکروبی شده و کاربرد آنها تحت شرایط حاد محیطی، مانند حلال آلی و اسیدی، را امکان پذیر می کند. این فن آوری فرآیند نوآورانه ی را جهت تثبیت باکتری فرآهم می آورد که به منظور افزایش عملکرد و پایداری سامانه های زیستی پاکسازی کننده برای پالایش زیستی ترکیبات آریل هیدروکربنی به کار می رود. بنومیل یک ترکیب آریل هیدروکربنی است و به عنوان قارچ کش کاربرد فراوانی دارد و باقیمانده آن برای محیط زیست زیان آور می باشد. برخی میکروارگانیسم ها توانایی تبدیل قارچ کش ها به مواد ساده غیرسمی را دارند. در این پژوهش گونه های باکتریایی توسط معرفت و همکاران که تحت عناوین جدایه های سودوموناس فلورسنس k-12 و e-9 و جدایه ی باسیلوس سابتیلوس i-7 ایزوله شده بودند، مشخص شد که قادر به متابولیزه کردن قارچ کش بنومیل با غلظت های 25، 50 و 100 میلی گرم بر لیتر به عنوان تنها منبع کربنی در محیط کشت آیر می باشند. برای اندازه گیری درصد تخریب زیستی بنومیل به وسیله جدایه های باکتریایی فوق، تست قبلی در غلظت های 15، 30، 45 و 60 میلی گرم بر لیتر بنومیل در داخل آب مقطر استریل اجرا گردید. جدایه های باکتریایی قادر به تخریب زیستی ماده مورد نظر در طول دوره 30 روزه کشت در داخل انکباتور بودند. مقدار باقیمانده بنومیل با استخراج حلالی به داخل کلرفرم و اندازه گیری توسط دستگاه طیف سنج مرئی ماورابنفش تعین گردید. در آزمایش دیگری، بیدهای پلیمری حاوی میکروارگانیسم ها با افزودن محلول های آلژینات، آلژینات-کیتوسان، آلژینات-نانوسیلیکا(sba-15) و آلژینات-کاراژینان به طور جداگانه و سوسپانسیون باکتری به داخل محلول کلسیم کلرید تهیه گردیده و خشک شدند. بیدهای حاصل با استفاده از دستگاه های طیف سنجی مادون قرمز و میکروسکوپی الکترونی روبشی مورد مطالعه قرار گرفتند. در ادمه آزمایشات، امکان جذب سم بنومیل توسط گرانول های با قرار دادن در محیط آبی حاوی 100 میلی گرم بر لیتر بنومیل مورد بررسی قرار گرفت. مقدار جذب بنومیل برای این نمونه ها به وسیله بررسی تفاوت مقدار غلظت بنومیل بعد از جذب با این پلیمرها انجام شدکه این بیدها توانایی جذب بالایی را برای بنومیل از خود نشان دادند.