مهم ترین وجه تمایز ادبیات ایران از سایر ملل جهان، حضور تصوف اسلامی در ادبیات فارسی است. بازشناسی آثار صوفیه و دسته بندی آن ها نه تنها راه پژوهش های عرفانی را هموار می کند، بلکه به شناخت عمیق تر فرهنگ و تحولات اجتماعی و ادبی می انجامد و سلیقه های فکری و مذهبی مردم را در طی سالها نشان میدهد. مبنای پژوهش حاضر بر معرفی آثار صوفیان است .(مقصود از آثار صوفیانه ، همه ی آثار مکتوبی است که هواداران و یا مخالفان تصوف برای نشان دادن مبادی فکری تصوف و آداب و رسوم آنان و دیدگاه های فقهی، کلامی و حکمی این نحله ی فکری نگاشته اند).محدوده ی پژوهش حاضر از آغاز قرن ششم تا پایان قرن هفتم است. در معرفی آثار نام اثر، نام مؤلف، زمان تألیف، موضوع آن، زبان ، شکل اثر (نثر یا نظم) به همراه مشخصات کتاب شناسی و توصیف محتوایی، ذکر و در پایان، نمایه ی نام مولفان ارائه شده است.