در این تحقیق، ابتدا 5-کلرو-7-متیل-2,3 دی هیدرو پیریمیدو ]4,5-][d1,3[ تیازول-2- تیون، از واکنش 4- آمینو-5-برمو-2-کلرو-6-متیل پیریمیدین با کربن دی سولفید و پتاسیم هیدروکسید، به دست آمد و سپس با آلکیل هالید های مختلف، تحت رفلاکس در حلال استونیتریل و در حضور باز تری اتیل آمین، وارد واکنش شده و مشتقات آلکیله پیریمیدو ]4,5-][d1,3[ تیازول را حاصل کرد. سپس از واکنش محصولات به دست آمده با مورفولین، مشتقات جدیدی از این ترکیبات به دست آمدند.در بخش دیگر این تحقیق، 1-(7-متیل-5-مورفولینو پیریمیدو ]4,5-][d1,3[ تیازول-2-ایل) هیدرازین، از واکنش 4]7-متیل-2-(متیل سولفونیل) پیریمیدو ]4,5-][d1,3[ تیازول-5-ایل[مورفولین با هیدرازین هیدرات در حلال اتانول جوشان به دست آمد.در ادامه از رفلاکس مشتق هیدرازین دار به دست آمده با تری اتیل اورتواستر های مختلف در حلال اسید استیک جوشان محصولات پیریمیدو ]4,5-][d1,2,4[ تری آزولو ]3,4-][b1,3[ تیازول مربوطه به دست آمدند.همینطور مشتقات مختلفی بر پایه هسته پیریمیدو ]4,5-][d1,3[ تیازول، از حرارت دادنترکیبات 1,3 دی کربونیل و آلکیل استواستات با 1-(7-متیل-5-مورفولین پیریمیدو]4,5-][d1,3[ تیازول-2-ایل) هیدرازین در حلال اسید استیک جاصل شدند. در ادامه از واکنش مشتق هیدرازین دار با سدیم نیتریت در حلال هیدروکلریک اسید، و با کلرو استون در حلال اتانول، مشتقات آزیدو و تری آزین مربوطه سنتز شدند.

نانو داروها به عنوان فصل مشترکی بین نانوتکنولوژی و علوم دارویی توجه بسیاری از گروه های تحقیقاتی را به سمت خود جلب کرده است. در سال های اخیر ژن درمانی به علت کاربرد در جایگزینی ژن های با عملکرد ناقص و درمان بیماری های اکتسابی بسیار مورد توجه قرار گرفته است(1).نانو مواد کربنی به علت سمیت سلولی پایین و سهولت ورود به سلول های پستانداران به عنوان سطوحی برای سنتز نانو دارو ها مورد استفاده قرار می گیرند. بیماری های ژنتیکی در سطوح و مراحل مختلفی درمان می شوند. در این مطالعه به سنتز سه گروه از حامل ها بر اساس اتصال پلیمرهای کاتیونی: پلی اتیلن ایمین (pei)، پلی آمیدوآمین(pamam) و پلی پروپیلن ایمین (ppi) پرداخته می شود. هر پلیمر از طریق لینکر های کربوکسیلات، گلایسین و اسپرمیدین به گرافن اکساید (go) متصل می شوند. ساختار حامل های سنتز شده با روش اسپکتروسکوپی ft-ir و tga شناسایی می شوند. سپس سایز، بار سطحی و توانایی متراکم کردن کمپلکس های go-polymer با dna انجام می شود. نتایج حاکی از توانایی حامل ها در متراکم کردن پلاسمید می باشد. توانایی حامل ها در متراکم کردن پلاسمید و سمیت سلولی آنها به ترتیب با استفاده از تست های اتیدیوم بروماید و mtt ارزیابی می شود. پلاسمید پروتئین gfp برای ارزیابی میزان ترانسفکشن و عکس برداری در سلول های زنده مورد استفاده قرار می گیرد. نانو حامل های سنتز شده ظرفیتهای بافری مناسبی را در گستره 2-12 از خود نشان دادند. در نهایت، میزان ترانسفکشن حامل ها توسط پلاسمید egfp-n1 و با روش فلوسایتومتری اندازه گیری می گردد و بیان ژن هر حامل با پلیمر پایه خود مقایسه می شود.

در این پژوهش طراحی و سنتز سیستم ها و مشتقات پیریدازینی جدید در قالب سه گروه کلی زیر مورد بحث و بررسی قرار می گیرد: 1- هتروسیکل های دو حلقه ای با ساختار کلی پیرازولو ] 3,4–[c پیریدازین (الف) و پیریمیدو ]4,5- [c پیریدازین (ب) 2- هتروسیکل های سه حلقه ای جدید شامل پیرازولو-] 3, 4: 3, 4 [ پیریدازینو] 1,6 –[d ] 1,2 ,4 [تری آزین (ج) و بنزو[b] پیریدازینو ] 4,3 –[f ] 1 ,4 [ تیازپین (د) 3- سیستم های چهار حلقه ای جدید با ساختار تری آزولو] 4, 3: 1,6 [پیریمیدو ] 4, 5: 3, 4 [ پیریدازینو ] 1,6 –[d ] 1,2,4 [تری آزین (ه) و تترازولو] 1, 5: 1,6 [ پیریمیدو ] 4, 5: 3, 4 [ پیریدازینو ] 1,6 –[d ] 1,2,3,4[ تترا آزین (و) شمای کلی و مسیرهای سنتز این ترکیبات با شروع از پیش ماده 6- استیل- 3- آمینو-2, 5- دی هیدروپیریدازین-4-کربونیتریل ( a-g167) و واکنشگرهای مختلف در شمای (1) نشان داده شده است. در بخش دوم خاصیت مهارکنندگی برخی ترکیبات سنتز شده بر روی آنزیم akt1 و hiv1-integrase بررسی شد. ترکیب (e 179) مهارکنندگی قابل ملاحظه ای در برابر آنزیم akt1 و ترکیب (d 192) بر روی آنزیم hiv1-integrase حتی در مقایسه با کو کریستال های اختصاصی مربوطه، نشان دادند. از آنجا که امروزه سیکلودکسترین ها و مشتقات آنها به دلیل ویژگیهای زیست شناختی و منحصربفردشان به عنوان حاملهای دارویی در سیستمهای دارورسانی ارزش کاربردی بسزایی دارند و از طرف دیگر اکثر ترکیبات هتروسیکلی پیریدازینی علی رغم دارابودن کاربردهای دارویی مختلف، حلالیت خوبی در سیستمهای بیولوژیک و آبی ندارند لذا در این طرح به بررسی نظری اتصال هتروسیکلهای پیریدازینی سنتز شده به مولکول آلفا سیکلو دکسترین پرداخته شد. علاوه بر اینکه انتظار می رفت حلالیت هتروسیکلهای پیریدازینی در سیستمهای مورد نظر افزایش یابد بررسی خواص مهارکنندگی آنها در مقایسه با هر یک از ترکیبات هتروسیکلی، نتایج جالب توجهی ارائه داد. ترکیب (c 192) متصل به مولکول آلفا سیکلو دکسترین با goldscoreمعادل 59/99 بهترین نتیجه را حتی نسبت به کو کریستال اختصاصی آنزیم دارد. این بررسی ها قابلیت ارزیابی به طور عملی را نیز دارند. در بخش دیگر طرح، خواص ضد میکروبی ترکیبات هتروسیکلی پیریدازینی مورد ارزیابی قرار گرفت. این بررسیها نشان می دهد بطور کلی ترکیبات سنتز شده مورد مطالعه، خواص ضدمیکروبی بهتری در برابر باکتریهای گرم منفی و گرم مثبت نسبت به قارچ ها دارند.