بیماری هاری، یک بیماری زئونوز قدیمی است که سالیانه منجر به مرگ بیشتر از 60000 نفر در دنیا می شود. معمول ترین راه انتقال ویروس هاری از طریق گزش ویا تماس پوست خراشیده شده با بزاق حیوان هار است. روش های دیگر انتقال این ویروس مواجه شدن غشاهای مخاطی مثل چشم، دهان وبینی با بزاق حیوان هار ، استنشاق ویروس هاری و پیوند قرنیه است. دامپزشکان وکارکنان آزمایشگاه در هنگام معاینه و جراحی یا در زمان کار با این ویروس ممکن است در معرض پاشیده شدن ترشحات عفونی حیوان مشکوک به داخل چشم و خطر ابتلای به بیماری هاری باشند، بنابراین در این مطالعه به بررسی بیماریزایی ویروس هاری از راه چشم در مدل حیوانی موش پرداخته می شود و نتایج این مطالعه نشان خواهد داد که آیا ویروس هاری قادر خواهد بود مغز را آلوده کند و منجر به بروز علائم بالینی هاری در موش گردد؟ این مطالعه در 3 مرحله صورت گرفت. در مرحله اول توان های کشندگی مختلف ویروس ثابت هاری سویه cvs تهیه گردید و درهر دو چشم موشهای مورد آزمایش چکانده شد. در مرحله دوم ویروس غلیظ سوش های cvs و srv به داخل چشم موش های مورد آزمایش چکانده شد. در مرحله سوم خراش سطحی روی قرنیه موش های مورد آزمایش ایجاد گردید و سپس ویروس غلیظ از دو سوش cvs وsrv به داخل چشم موش ها چکانده شد. درهر مرحله یک گروه به عنوان شاهد در نظر گرفته شد و در چشم موش ها محلول نمکی نرمال چکانده شد و یک گروه برای کنترل ویروس در نظر گرفته شد و ویروس در این گروه از طریق داخل مغزی به موش ها تزریق گردید. موش های هر3 مرحله به مدت 3 ماه نگهداری و تحت نظر قرار گرفتند. موش های مورد آزمایش از نظر حضور آنتی ژن ویروس در بافت مغز با روش آنتی بادی فلورسنت مورد آزمایش قرار گرفتند. نتایج بدست آمده نشان داد که هیچ یک از رقت ها و سوش های ویروسی مورد استفاده، در چشم موش ها باعث عفونت زایی و بروز علائم بالینی هاری نگردید و نتایج آزمایش آنتی بادی فلورسنت در مغز موش ها منفی بود. نتایج این مطالعه نشان داد که قرنیه (سالم و آسیب دیده) و ملتحمه چشم اجازه گسترش ویروس هاری را به سمت مغز نمی دهد . سیستم ایمنی مخاطی چشم ممکن است در خنثی کردن ویروس هاری و عدم گسترش ویروس به سمت مغز نقش داشته باشد.