روزگار هخامنشی باشکوهترین ادوار تاریخ ایران است. در این روزگار ایران زمین در تمام عرصه های سیاسی ؛اجتماعی ؛ اقتصادی ؛ نظامی ؛ مذهبی ؛ هنری و معماری به شکوفایی می رسد. پارسیان آریایی بودند و در هزاره ی دوم پیش از میلاد ؛ وارد ایران می شوند و نخستین امپراتوری بشریت را تشکیل می دهند. آنان در کشورداری و نگرش سیاسی – مذهبی؛ طرحی نو در جامعه ی بشری می اندازند و نظام اداری بسیار پیشرفته و توانمند شکل می دهند و نسیم آزادی و برابری را در میان مردمان آن روزگار جاری می سازند .آنان در برخورد با جوامع گوناگون؛ سیاست تسامح در پیش می گیرند و آزادی های مذهبی و اجتماعی اقوام مختلف را محترم می شمارند. آنان پس از دو قرن حکمرانی به دلایل گوناگون از جمله ؛ ضعف در حوزه های سیاسی؛ اقتصادی و اجتماعی و قدرت گرفتن حکومت های دست نشانده در مرزهای غربی و در نهایت همیاری آنها با قدرت تازه متولد شده ی مقدونی دچار یورشی نابخردانه شده و فرو می باشند؛ با این یورش ؛ تمدن و فرهنگ جهانی؛ که پایه ی استواری آن با فرهنگ و تمدن هخامنشی تلفیق یافته بود ؛ دچار سستی و پریشانی می گردد.