در دوره رضا شاه زیر بنای صنعت به گونه ای طراحی نشد که کشور را برای ورود به عصر صنعتی آماده سازد، دولت رضا شاه آغاز گر صنایع بود و بودجه ی هنگفتی را به آن اختصاص داد و این بخش را از همان آغاز به بیماری رشد نایافتگی و ناسودمندی دچار ساخت، و در این دوره وابستگی فزاینده اقتصاد و صنعت به درآمدهای نفتی شروع و تقویت شد. این اقدامات اقتصادی و صنعتی رضا شاه، بیشتر جنبه سیاسی داشت و به منظور تحکیم بیشتر قدرت دولت مرکزی بود. در این دوره منابع اقتصادی کشور به جای آنکه در مسیر رفع احتیاج های عمومی صرف شود و فقر را از بین ببرد، در انحصار دولت قرار داشت و در توسعه سازمان ارتش و تقویت بنیه ی نظامی کشور بکار می رفت، نتیجه ی چنین اقدامی وابستگی فزاینده ی ایران به کشورهای صنعتی بود.