بخش مهمی از تعالیم انبیاء اختصاص به تبیین نظام اخلاقی دارد که در آن شیوه¬ی خاصی از زندگی را به پیروان خود توصیه می¬کنند نمود بارز این تعالیم را می¬توان در کتب مقدس ادیان جستجو کرد. قرآن کریم و اوستا از جمله کتب مقدسی به شمار می ¬آیند که برای این مسئله اهمیت خاصی قائل هستند و دارای یک نظام اخلاقی نظام¬مند می ¬باشند. پژوهش حاضر به بررسی مقایسه-ای نظام اخلاقی قرآن و اوستا پرداخته تا به شباهت¬ها و تفاوت¬های آن¬ها به عنوان دو نظام اخلاقی دینی پی ببرد و به همین منظور مبانی و مفاهیم اخلاقی این دو کتاب را به منظور ارائه¬ی یک نظام کامل مورد بررسی قرار می¬دهد. نگاهی به مبانی این دو نطام نشان می¬دهد که هر دو نظام علاوه بر اینکه مبانی محکم و مشترکی برای نظام اخلاقی خود ارائه می¬دهند، ساختار نظام اخلاقی خود را به صورت1- مفاهیم بیان کننده رابطه انسان با خدا؛ 2- مفاهیم بیان کننده رابطه انسان با انسان دیگر؛ 3- مفاهیم بیان کننده رابطه انسان با خودش 4-مفاهیم بیان کننده رابطه انسان با طبیعت ترسیم می¬کنند در این میان هر دو کتاب ذیل چهار رابطه مفاهیم اخلاقی را تعریف کرده که دارای اشتراکات و تفاوت¬هایی می¬باشند. وجود اشتراکات فراوان میان نظام اخلاقی قرآن و اوستا از یک سو نشان دهنده این است که این دو دین دارای منشإ آسمانی هستند و از سوی دیگر نشان دهنده وحدت ادیان و هماهنگی قرآن با آموزه¬های انبیای پیشین است. همچنین وجود امتیازات نظام اخلاقی قرآن بر اوستا بر این اصل تأکید می¬کند که ادیان الهی در طول یکدیگرند و کامل¬ترین دین کامل¬ترین تعالیم را ارائه می¬دهد. شایان ذکر است این پژوهش نظری و از نوع مقایسه¬ای می¬باشد که با روش کتابخانه¬ای اطلاعات آن گردآوری شده است.