لوسمی میلوئید حاد (aml) شایع ترین لوسمی حاد در بالغین و لوسمی لنفوئید حاد (all ) شایعترین لوسمی حاد درکودکان است. استراتژی اصلی برای درمان آن ها شیمی درمانی می باشد که بخصوص درموردaml اغلب موفق نیست و بیماری با مقاومت دارویی و عود همراه است. به علاوه شیمی درمانی معمولا با اثرات جانبی همراه بوده و سلول های سالم تخریب می شوند، بنابراین تکوین روش های درمانی جدید ضروری است. آنتی بادی های مونوکلونال که مارکرهای سطحی بلاستهای لوکمیک راهدف گیری می کنند ممکن است نتایج امید بخشی را ارائه دهند. با این روش سلول های اختصاصی را می توان هدف گیری کرد و با تأثیر حداقل بر سلول های نرمال نابود نمود . درطرح حاضر مارکر سطحی بلاست های لوکمیک cd45ra و cd123 به ترتیب در لوسمی میلوئیدی حاد و لوسمی لنفوئیدی حاد با استفاده ازآنتی بادی های مونوکلونال ضد cd45raو ضد cd123مورد هدف قرارگرفتند. سمیت سلولی ومرگ سلولی با روشmtt و فلوسایتومتری، سنجیده شد و تغییر بیان ژن های mcl1- pim- id1-survivin- cmyc با روش real time pcr بررسی شد. تجزیه و تحلیل آماری نتایج سمیت سلولی معنادار و موثر را در رده سلولیkg1α و nalm6 و تغییر بیان معنادار برخی از ژن های نامبرده را در این دو رده ی سلولی نشان داد. براساس یافته های این تحقیق می توان نتیجه گرفت که آنتی بادی ضد cd45ra و ضد cd123 ممکن است انتخاب مناسبی برای هدف گیری سلول های سرطانیaml و all درشرایط in vivo وin vitro باشد.این فرضیه با بررسی های بیشتر بر روی سلول های جدا شده از بیماران سرطانی قابل ارزیابی می باشد.

آنژیوژنز تشکیل رگ های خونی جدید است که شامل مهاجرت ، رشد و تمایز سلول های اندوتلیالی می باشد. این فرایند عمدتا در طول رشد و تکوین کودکان اتفاق می افتد ولی در بزرگسالان معمولا قسمتی از روند بیماری هایی نظیر سرطان می باشد. فاکتور رشد اندوتلیال عروقی (vegf ) برای تکوین عروقی و آنژیوژنز در فرآیند های فیزیولوژیک و پاتولوژیک هم در جنین و هم در بزرگسالان حیاتی است. از آنجایی که آنژیوژنز برای رشد و گسترش تومور (متاستاز) حیاتی است، هر قسمتی از روند آنژیوژنز یک هدف بالقوه برای درمان های جدید سرطان می باشد سیستم ایمنی شتر آنتی بادی های منحصر بفردی دارد که متشکل از تنها یک همودایمر زنجیره سنگین و منطقه متغیر (نانوبادی،vhh ) می باشد. نانوبادی ها کوچک (15kda) و پایدار هستند. آنها اغلب به اپی توپ هایی که خاصیت ایمنو ژنیک کمتری برای آنتی بادی های معمول دارند، متصل می شوند و مناطقی را که قابل دسترسی برای آنتی بادی های استاندارد نیستند را هدف گیری می کنند. در این پروژه ما یک نانوبادی – fcفیوژن پروتئین جدید متشکل از نانوبادی ضد vegfr2 و ناحیه fcآنتی بادی انسانی igg1 طراحی کردیم. بنابراین ناحیه متصل شونده به آنتی ژن یا نانوبادی می تواند از طریق مهار آنژیوژنز، از متاستاز جلوگیری کند و ناحیه fc میتواند از طریق فعال کردن بعضی از عملکردهای اجرایی سیستم ایمنی بیمار، از قبیل cdc وadcc ، سلول هدف را بکشد.