آثار «هنر جدید» یکی از جریان های هنری معاصر ایران است که در دهه 80 و با حمایت های دولتی به ویژه از سوی موزه هنرهای معاصر تهران رشد و گسترش یافت. آثار مذکور که ابتدا در دهه 80 با عنوان «هنر مفهومی» در ایران مطرح شد و پس از اندکی «هنر جدید» نام گرفت، طیف مختلفی از روش های بیانی چون ویدئوآرت، پرفورمنس، اینستالیشن را در بر می گیرد. پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر «هنر جدید» غرب بر ایران در محدوده زمانی دهه 70 به بعد به جمع آوری داده های موجود از طریق روش های کتابخانه ای و میدانی (پرسشنامه) پرداخت. نتایج این مطالعه که با روش تطبیقی و همچنین توصیفی- تحلیلی بدست آمده نشان می دهد که رشد تکنولوژی و رواج شبکه های ارتباطی، امکان ارتباط و آشنایی بیشتر هنرمندان ایرانی با جریانات معاصر هنر غرب، پتانسیل بیانی بیشتر آثار هنر جدید نسبت به روش های سنتی بیان هنری، آگاهی روزافزون هنرمندان از رسالت و مسئولیت اجتماعی آنها در مقابل جامعه و افزایش آزادی بیان در دهه 80 شمسی از جمله دلایل رشد و گسترش هنر جدید در دهه اخیر در ایران است. از آنجا که این آثار تا حد زیادی به بیان تحولات فرهنگی و اجتماعی جامعه ایرانی و نقد آنها می پردازند نه تنها مورد استقبال مخاطبین خاص بلکه از طرف مخاطبین عام نیز مورد توجه قرار گرفت. اگرچه در ابتدای دهه 80، شماری از این آثار به تقلید از نمونه های غربی شکل گرفتند اما به نظر می رسد که در سال های اخیر با استقبال هنرمندان جوان از این جریان و حمایت بخش خصوصی چون گالری ها، تعداد آثار خلاق و ارزشمند در این حوزه رو به افزایش است.