سالانه حجم زیادی از اعتبارات کشور صرف احداث یا تکمیل پروژه های عمرانی می گردد . با این وجود تاخیر در پروژه های عمرانی ملی یکی از متداول ترین مسائل و مشکلات در اجرای اینگونه طرح ها است که ضمن اتلاف سرمایه های ملی ، موجب از دست رفتن توجیه فنی و اقتصادی در برخی از این پروژه ها می گردد . در این میان توسعه شبکه راه ها در پروژه های درون شهری (بزرگراه، پل و تونل) از اهمیت بسزائی برخوردار بوده و بدیهی است که عدم اجرای موفق و به موقع این پروژه ها از نظر زمان و هزینه بهینه، علاوه بر پیامدهای منفی اعم از منظر نامطلوب شهری، کیفیت نامناسب، اخلال ترافیکی در شبکه عبور و مرور و ... موجب سلب اعتماد شهروندان از مسئولین نیز خواهد شد. بهمین دلیل شناسایی و تحلیل علل تاخیرات امری ضروری به نظر می رسد . با وجود تحقیقاتی که در قالب مقالات و پایان نامه ها در امر شناسایی و تحلیل علل تاخیرات در پروژه های مختلف عمرانی در سطح کشور توسط پژوهشگران مختلف به رشته تحریر در آمده است خلاء یک بررسی جامع و کامل به منظور ریشه یابی دلایل تاخیر در پروژه های حمل و نقل درون شهری از نوع پروژه های بزرگراهی که امروزه کلان شهرهای کشور و به خصوص تهران در سطح گسترده با آن مواجه بوده و سالانه مبالغ هنگفتی از محل اعتبارات شهرداری ها صرف پروژه های بزرگراهی می گردد ، احساس می شود . درتحقیق حاضر دلایل تاخیر در پروژه های بزرگراهی و به طور مشخص پروژه بزرگراه شهید زین الدین واقع در محدوده منطقه 4 کلان شهر تهران مورد ارزیابی و آسیب شناسی قرار گرفته است . جهت انجام تحقیق ، عوامل تاخیر در مسیر اجرای پروژه بزرگراه شهید زین الدین از طریق مطالعه تحقیقات گذشته و مطالعه میدانی به روش مصاحبه با کارشناسان ارشد پروژه شناسایی گردیده و سپس در راستای سنجش میزان تاثیر هریک از این عوامل بر تاخیر پروژه و اولویت بندی آنها و نیز سنجش پیامدهای ناشی از اجرای طولانی مدت طرح بر بافت پیرامون آن دو پرسشنامه تهیه و در اختیار کارشناسان و مسئولین پروژه و نیز کسبه و اصناف مجاور طرح که تحت تاثیر مستقیم اجرای این پروژه بوده اند ، قرار گرفته و داده های بدست آمده با استفاده از نرم افزار spss و تکنیک اولویت بندی مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفته است . بر اساس یافته های پژوهش میدانی کلیه عوامل تاخیر در اجرای پروژه بزرگراه شهید زین الدین در سه گروه عمده مشکلات مدیریتی ، مشکلات اقتصادی و مشکلات اجتماعی تقسیم بندی و سپس اولویت بندی گردیده اند . در پایان بر مبنای نتایج بدست آمده از پژوهش جهت برون رفت از وضعیت موجود و بهبود نظام مدیریتی حاکم بر طرح های عمرانی پیشنهاداتی ارائه گردیده است . x

ویتامین e، یکی از آنتی اکسیدان های محلول در چربی است که از غشاهای بیولوژیک، لیپوپروتئین ها و ذخائر چربی، در مقابل اکسیداسیون محافظت می کند. این ویتامین، مانع از اکسیداسیون اسیدهای چرب غیراشباع شده و در نتیجه مانع از تخریب عروق و اثرات عواملی مانند پیری، سرطان، عفونت و غیره خواهد شد. با توجه به این مزایا، علاقه به غنی سازی مواد غذایی و نوشیدنی ها با ویتامین e افزایش یافته است. با این حال، این ویتامین در برابر برخی شرایط نامساعد محیطی حساس می باشد. نانوانکپسولاسیون یکی از روش های غلبه بر مشکل ناپایداری و مسائلی از قبیل عدم ثبات فیزیکی و کدورت در نوشیدنی های غنی شده با این ویتامین است و همچنین سبب افزایش زیست فراهمی آن می شود. سیستم های لیپیدی روش قابل قبولی جهت رسانش ماده ی فعال بوده و بدلیل زیست فراهمی و راندمان بالا، سمیت کم و امکان تولید در مقیاس وسیع، بسیار مورد توجه قرار گرفته اند. حامل های لیپیدی نانوساختار، نانوحامل هایی با ماتریکس لیپیدی جامد می باشند که از اختلاط مولکول های لیپیدی متفاوت، تشکیل می شوند. نانوکپسول های لیپیدی نیز ذرات شبه جامد شامل هسته ی لیپیدی و غشایی جامد یا نیمه جامد از امولسیفایر می باشند. هدف از این مطالعه تولید و بررسی خصوصیات فیزیکی نانوحامل های مذکور حاوی ویتامین e، بررسی رهایش در شرایط معده و روده، غنی سازی شیر و بررسی خصوصیات حسی آن می باشد. بدین منظور، حامل های لیپیدی نانوساختار، با استفاده از روش امولسیون سازی- نفوذ، با بکارگیری گلیسریل بهنات و گلیسرول مونواستئارات بعنوان لیپید جامد، روغن زیتون بعنوان لیپید مایع و لسیتین و توئین 80 بعنوان امولسیفایر تولید شدند. مقدار بهینه ی نسبت لیپید مایع به جامد و مقادیر ویتامین به کل فرمولاسیون، به ترتیب 20:80 و 10% تعیین شد. نانوکپسول های لیپیدی نیز با استفاده از روش دمای وارونگی فاز تولید شدند. مقدار بهینه ی لیپید و ویتامین بکار رفته نسبت به کل فرمولاسیون، به ترتیب 8/16% و 4% بدست آمد. اندازه ی ذرات، شاخص بس پاشیدگی، پتانسیل زتا، راندمان و بارگیری انکپسولاسیون برای حامل های لیپیدی نانوساختار به ترتیب 31/0±20/18 نانومتر، 10/0±58/3- میلی ولت، 008/0±165/0، 80/0±71/90% و 08/0±07/9% و برای نانوکپسول های لیپیدی، به ترتیب 68/2±47/35 نانومتر، 49/0±65/4- میلی ولت، 004/0±318/0، 015/0±71/99% و 0006/0±22/4%، بدست آمد. همچنین بررسی پروفایل رهایش در حامل های لیپیدی نانوساختار نشان داد که در 2 ساعت ابتدایی (محیط معده)، حدود 73/28% از ویتامین و طی 6 ساعت بعدی (محیط روده)، حدود 9/52% از آن آزاد شد. در نانوکپسول های لیپیدی نیز، این مقادیر به ترتیب برابر با 4% و 5/32% بود. نتایج بدست آمده از بررسی با پراش پرتوی ایکس، نشان دهنده ی شبکه ی جدید با میزان کمتر بلورینگی در نانوحامل های حاوی ویتامین بود. مطالعات طیف سنج تبدیل فوریه مادون قرمز نیز بیانگر عدم رخ دادن واکنش نامطلوب بین ویتامین و نانوحامل ها و همچنین انکپسوله شدن مناسب آن در نانوحامل ها بود. نتایج ارزیابی حسی نشان داد شیر غنی شده با نانوحامل های ویتامین e دارای پذیرش قابل قبولی می باشد.