در مطالعه ی حاضر نقش ادراک فرد از والدگری پدر برچگونگی روابط موضوعی و مکانیزم های دفاعی مورد بررسی قرار گرفت.تعداد 438 نفراز دانشجویان دانشگاه علامه طباطبایی تهران با بازه ی سنی 18 تا 22 سال، در این تحقیق شرکت کرده و پرسشنامه ها را تکمیل کردند. ابزار های استفاده شده در این تحقیق، شامل مقیاس پدری دیک، پرسشنامه روابط موضوعی بل و پرسشنامه سبک های دفاعیبود.استفاده از رگرسیون گام به گام نشان داد، حضور مثبت پدرقادر به پیش بینی3/11 درصد عامل بیگانگی روابط موضوعی و 4/10 درصد مکانیزم های دفاعی رشد یافته و 8/12 درصد مکانیزم های دفاعی رشد نایافته است. حضور مثبت به همراه حضور منفی قادر به پیش بینی 9/22 درصد از واریانس عامل بیگانگی و 4/17 درصد مکانیزم های دفاعی رشد یافته است. حضور منفی پدر، قادر به پیش بینی 9 درصد از واریانس دل بستگی ناایمن از روابط موضوعی و همچنین 7/16 درصد از واریانس عامل خود میان بینی است.همچنین عامل تأمین کنندگی مقیاس پدری قادر به تبیین 8/1درصد عامل بی کفایتی اجتماعی و 6/18 درصد مکانیزم های دفاعی روان آزرده است که این عامل به همراه عامل حضور منفی پدر می تواند 4/19 درصد واریانس بی کفایتی اجتماعی را تبیین کند.نتیجه پژوهش حاضر، بر اهمیت شکل گیری روابط موضوعی و مکانیزم های دفاعی در تحول فرد، و نیز نقش اساسی پدر در جریان شکل گیری این تحول، صحه می گذارد.در این فرایند، والدگری پدر به عنوان تسهیل کننده فرایند ، منجر به ایجاد بازنمایی درستی از واقعیت در ساختار روانی فرزند شده، و او را به سمت سطوح مناسبی از روابط بین فردی و دفاع های پخته تر سوق می دهد.